3de verslag: ETHIOPIË dl 1, van 19 nov.t/m 1 dec.

Hallo allemaal,
Heel hartelijk bedankt voor jullie reacties. Het is altijd leuk om iets van het thuisfront te horen ! Hier is dan het 3de verslag, met mijn belevenissen uit het eerste deel van Ethiopië. Zoals jullie kunnen lezen heeft Ethiopië voor de vakantieganger meer te bieden dan Soedan. Met name de natuur is prachtig en erg afwisselend. Lees zelf maar.

Maandag 19 november, Soedan - Ethiopië:
Vanmorgen weer vroeg uit de veren: 5.00 uur, het is nog donker. Om 8.00 uur staan we aan de Soedanese kant van de grens en het duurt 1,5 uur voordat iedereen z'n "exit" stempel heeft gekregen in zijn paspoort. We hoeven toch geen vertrekbelasting te betalen van 150 Soedanese pounds. Dat is maar goed ook want op 29 pounds na, had ik het Soedanese geld opgemaakt, en nu kon ik voor die 29 pounds nog 2 flesjes limonade kopen. Het heeft zo moeten zijn.! Aan de Ethiopische kant van de grens werd de hele truck en al onze bagage gecontroleerd en diegene die nog Soedanees geld hadden konden het onderhands nog wisselen tegen Ethiopische Birr. We zetten de klok 1 uur vooruit en om 11.30 uur rijden we verder in Ethiopië. Nu zien we aan weerskanten van de weg begroeide heuvels/ bergen en dalen en het is veel bevolkter dan aan de Soedanese kant met vooral veel kinderen die ons toeroepen. Winnie, onze truck, heeft moeite de hellingen te nemen. Maar het landschap is prachtig. Het is ook frisser, bewolkter en het regent eventjes. Dit hebben we in 3 weken niet gezien. Aan het eind van de middag rijden we Gondar binnen. Gondar, bezit kastelen en paleizen uit de 16e tot de 19e eeuw, toen het de hoofdstad van het Ethiopische rijk was. We zullen hier niet veel van kunnen zien want de komende 3 dagen doen we de Simien trekking. We logeren in het L Shape hotel. Het is een basic hotel, maar een warme douche, een bed en elektriciteit zijn al een hele luxe. Ik ga eerst een wandeling maken in het plaatsje. Er zitten vele mensen aan de rand van de weg die riemen, horloges, zonnebrillen, sinaasappels, bananen, samosas en zelf gemaakte frites verkopen. Door iedereen word ik, een blanke vrouw, begroet. 's Avonds pak ik mijn rugzak in voor de 3 daagse trekking van de komende dagen.

Simien trekking 20-21- 22 november: 3 dagen , 2 nachten.

Dinsdag 20 november, 1ste dag Simien trekking:
Om 8.30 uur vertrekken we met een minibusje uit het hotel. Een deel van onze bagage laten we achter in de truck. Met de slaapzak en matrasje hoeven we ook niet te sjouwen want die worden naar het tentenkamp gebracht. Het is 4 uur rijden naar het startpunt van de trekking, waar we ons moeten registreren. We worden begeleid door een gids en 2 rangers met geweer die ons moeten beschermen ( voor wie weet ik niet want er zijn geen wilde dieren). De eerste dag lopen we 4 uur. Het landschap is prachtig. Overal groene bergen en dalen en in die dalen zie je weer piekjes gelijkend op piramides. De route is niet zo moeilijk: beetje dalen en beetje stijgen van 1800 tot 3200 m. We komen veel gelada apen tegen die lijken op bavianen en in groepen leven. Binnen onze groep zie je wel verschillen in conditie, dus regelmatig moeten we op de langzamere wachten. We krijgen een lunchpakketje mee dat we onderweg opeten. Om 16.00 uur komen we op de camping aan. De tenten staan al klaar. We worden opgewacht met koffie en thee met koekjes en popcorn. We gaan op zoek naar hout en maken een kampvuur. Een kookstaf maakt ons eten klaar in een huis in aanbouw. Eerst soep, daarna spaghetti, aardappels, wortels, spinazie en boontjes en thee toe. De hele dag is het zonnig en aangenaam warm geweest, maar 's avonds wordt het behoorlijk fris. Ik kruip met mijn kleren aan in de slaapzak, maar dat blijkt niet voldoende te zijn want ik word wakker van de kou en trek dan zelfs mijn donzen jas aan in bed. Het is buiten ook erg vochtig.

Woensdag 21 november: 2de dag Simien trekking.
Om 6.30 uur staan we op. Hier is ook geen water en toilet, dus het is weer improviseren met wassen en naar het toilet gaan. We ontbijten met stokbrood, pindakaas en gebakken ei en koffie en thee. Als de zon opkomt gaat de temperatuur langzaam omhoog en wordt het aangenamer. Om 8.00 uur gaan we lopen. Vandaag lopen we 7-8 uur en de route heeft steilere hellingen en dalen. Een van de medereiziger laat zich " en route" met de auto en paard brengen naar de volgende camping omdat hij zich te ziek voelt om lopend verder te gaan. De route is evenals gisteren erg mooi, met hetzelfde soort landschap. De gids legt ons iets uit over (geneeskrachtige) planten, bloemen en vogels die we onderweg tegenkomen. Ook komen we een waterval tegen en eten ons lunchpakketje op aan een stromend riviertje. Gelukkig is het vandaag ook zonnig en aangenaam warm. Rond 15.30 uur komen we aan op de camping. Mijn slaapmaatje heeft moeite met de tocht en arriveert pas 45 min. later. Ook nu worden we onthaalt met thee, koffie, popcorn en koekjes Daarna ga ik nog een stuk lopen. Ik word uitgenodigd om bij een aantal berggidsen te komen zitten. Het is gezellig. Voor het eerst eet ik injera, dit is een grote pannenkoek met een pittige saus erop van groenten of vlees. Daarna lopen we met de groep nog de berg op om de zonsondergang te zien. 's Avonds wordt onze maaltijd opgediend in een hut waar de kookstaf ook het eten klaar maakt. Ook nu is het lekker en prima verzorgd: linzensoep, frites, rijst, bietjes, gemengde groenten en kip. Daarna wordt een kampvuur binnen die hut gemaakt en drinken we koffie en thee. Om 20.00 uur liggen we weer in de slaapzak.

Donderdag 22 november, 3de dag Simien trekking;
Vannacht was het weer koud in de tent. Ik moest ook nodig plassen , maar ik heb het gelukkig nog op kunnen houden want anders had ik over mijn slaapmaatje moeten stappen, mijn bergschoenen aan moeten doen en buiten in de kou mijn behoefte moeten doen, en daar had ik toen echt geen zin in. Om 5.30 opgestaan. Het gras was bedekt met rijp want het had een paar graden gevroren. Na een stevig ontbijt, bestaande uit stokbrood , pannenkoek en porridge , gaan we om 6.45 uur op stap om de top van de Simien berg te beklimmen. Twee medereizigers zien dit niet zitten en blijven op de camping. Hier en daar is het glibberig van het ijs en de modder. Regelmatig moeten we stroompjes water oversteken, rotsen beklimmen, grazige weiden met cactusachtige boompjes bewandelen en hellingen en dalingen nemen. Onderweg komen we regelmatig lokale Ethiopiërs tegen die op het platteland wonen. Zij hoeden hun koeien of schapen of proberen de wandelaars wat te verkopen wat ze zelf gemaakt hebben zoals onderzetters van papyrus, gebreide lasso's of kralen kettingen. Kinderen vragen vaak om geld, pennen of eten en zijn armoedig gekleed. Ze hebben ook allemaal een deken over hun schouders voor de kou . Om 8.45 uur zijn we op de top van de 4500 m. berg. Dit hebben we maar met z'n zevenen gehaald want de overige vijf vonden het laatste stuk, wat rotsig was, te moeilijk. Het uitzicht is geweldig. Daarna lopen we terug en pikken de achtergebleven medereizigers op. Na het nuttigen van ons lunchpakket om 12.00 uur rijden we terug met de minibus naar Gondar. ' s Avonds blijf ik lekker op mijn hotel kamer om die de dingen te doen waar ik zin in had zoals douchen, tassen weer reorganiseren, e mails lezen, whatsappen en chatten. De rest van de groep ging uit eten ( wat tegen was gevallen) en ik volsta met een paar croissants, bananen en samosas en zelf gemaakte koffie. Lekker rustig in m'n eentje, waar ik behoefte aan had.

Vrijdag 23 november: van Gondar naar Bahir Dar:
Heerlijk geslapen, al was het matras van een slechte kwaliteit. We vertrekken pas om 10.30 uur met de truck, dus ik heb nog tijd om door het stadje Gondar te lopen. Hier is het nu ca. 20 graden. Aangezien Ethiopië dichtbij de evenaar ligt is de gemiddelde temperatuur het hele jaar door gemiddeld rond 25° C. m.u.v de hoger gelegen gebieden, zoals het Semien gebergte. Het landschap waar we doorheen rijden is weer adembenemend mooi met veel groen en prachtige bergen en grote rotspunten. De huizen zijn meestal gebouwd met palen en cement en een dak van golfplaten. Als we stoppen voor de lunch komen lokale mensen nieuwsgierig bij ons staan. Iedereen in de truck doet waar hij/ zij zin in heeft: lezen, praten , slapen, naar buiten kijken of zoals ik in mijn weblog schrijven. Daar heb ik nu alle tijd voor. Om 15.30 uur arriveren we in het hotel Din Anbessa in Bahir Dar. Deze plaats ligt aan het Tana meer wat het grootste meer is van Ethiopië. Er liggen 12 eilanden in waarop kloosters en kerken bevinden. Het is een oud hotel wat betere tijden heeft gehad, gezien het houten interieur. Op ons bed ligt zelfs een donzen dekbed, heerlijk licht en zacht. Kookgroep 1 verzorgt het diner vanavond. Het is heel bijzonder om ons te zien eten op de binnenplaats van het hotel naast de truck.

Zaterdag 24 november; Bahir Dar:
Vanochtend wordt het ontbijt verzorgd in het hotel. Een aantal groepsleden gaan de watervallen van de Blauwe Nijl bezoeken, die bekend staan als Tissisat, wat " rokend water " betekent. Ze bestaan uit 4 stromen van 37 tot 45 m. hoog. Ik ga ze niet bekijken omdat ik gelezen heb dat ze alleen spectaculair zijn in het regenseizoen, maar niet nu. Ik besluit om een wandeling om het meer te maken, dat omzoomd is door papyrusriet waar de lokale vissers hun bootjes, tanqwa's genaamd, van maken. Het is een leuke tocht, Het stuk rechtsom is langer dan linksom, maar je kunt er niet rondom heen lopen. Vele jongens wassen zich in het meer en vrouwen doen hierin hun was. Ook nu word ik veel aangesproken en dat is op een gegeven moment niet meer leuk. Veel kinderen vragen ook om geld of om eten. Zielig! Schoenpoetsen, om aan de kost te komen, is ook in, evenals bananen en sinaasappels en gebakken friet verkopen. Vrouwen zitten langs de weg en bereiden kopjes koffie en veelal blinden zitten op de grond met een weegschaal waar je voor een paar birr je gewicht kunt zien. Op zaterdag is er ook markt, waar ik overheen ben gelopen. In plaats van elkaar de hand te schudden of op de wang te zoenen, begroeten de mensen elkaar door de hand te schudden en contact te maken met de rechter schouder. Een speciaal Ethiopisch gebruik wat ik nog nooit elders heb gezien. Met andere woorden, er was veel te zien in Bahir Dar.

Zondag 25 november: van Bahir Dar naar Lalibela;
Vandaag hebben we weer een reisdag. Als ontbijt bestel ik een typische Ethiopische pannenkoek met een vleessaus erop, injera genaamd. Het smaakt goed, maar aan een halve heb je al genoeg. Om 7.30 uur vertrekken we met de truck. Het is een prachtig bergachtig landschap dat we passeren. Overal staan er wel bewoonde hutjes van plaggen, houten palen of cement met golfplaten als dak. Het is vandaag licht bewolkt en ca. 22 graden. Als we lunchen komen de omwonende kinderen en volwassenen ons weer gadeslaan. Een ware sensatie voor hun !! Vooral op de laatste 65 km naar Lalibela is de weg slecht en worden we door elkaar geschud. En de truck raakt defect want de knalpijp schiet er van af en het druksysteem levert problemen op. Maar gelukkig is onze chauffeur heel handig en kon het mankement zelf oplossen. Rond 17.00 uur arriveren we in Lalibela, wat ligt op een plateau op 2500 m. boven zeeniveau in de bergen. We logeren in Bete Kidus Lalibela hotel . Dit hotel bestaat pas 2 jaar en is eigendom van de monniken en wordt gehuurd door de huidige beheerder. Helaas functioneerde onze douche niet naar behoren en kregen we een andere kamer, maar daar kwam ook maar een minimaal straaltje warm water uit die douche en stonk de badkamer. Ook nu verzorgt onze kookgroep ons avondeten en niet het hotel. Het bestond uit zelfgemaakte tomatensoep en een toastie. Helaas is de internetverbinding erg slecht en kunnen we niet of nauwelijks onze mails lezen.

Maandag 26 november: Lalibela,
Na een simpel ontbijt in het hotel gaan we met een gids de beroemde elf monolitische rotskerken bekijken die zich in Lalibela bevinden. Zij hebben de bijnaam " Het achtste wereldwonder". Koning Lalibela bouwde deze kerken in het begin van de 13de eeuw, omdat hij een nieuw Jeruzalem wilde stichten. Koning Lalibela was koning van Ethiopië tijdens de Zegwe Dynastie in de 13e eeuw na Christus en werd door de Ethiopische kerk heilig verklaard. Hij verbleef 25 jaar in Jeruzalem, omdat zijn moeder een voorspelling had gedaan dat hij koning zou worden. Zijn broer probeerde dit te voorkomen en zond hem naar Jeruzalem. Dit is ook de verklaring waarom hij eenmaal terug in Ethiopië een nieuw Jeruzalem liet bouwen. De kerken zijn in rap tempo gebouwd in ongeveer 25 jaar, wat voor die tijd extreem snel is geweest. De mythe gaat dan ook de engelen hebben meegeholpen met de bouw van de kerken. De kerken zijn in twee groepen opgedeeld en door tunnels met elkaar verbonden. In enkele kerken zijn fraaie muurschilderingen aangebracht die in het oplichtend kaarslicht een spookachtig effect geven. Het is heel knap hoe ze destijds deze kerken uitgehouwen hebben uit de rotsen. Vooral de St. George is een knap stukje meesterwerk. Aan het eind van de middag is een van de jongens uit het plaatsje met me meegelopen naar de top van een heuvel met een prachtig uitzicht over de stad. Hij vertelde ook dat het hier moeilijk was om aan werk te komen ondanks een goede opleiding en dat het geld dat de toeristen betalen voor het bezichtigen van de rotskerken in de zakken van de priesters verdwijnt die er dure auto's voor hun zelf en hotels van kopen en het helaas niet gedeeld wordt met de lokale bevolking. Maar sinds 9 maanden heeft Ethiopië een nieuwe president waar men hoge verwachtingen van heeft.

Dinsdag 27 november: van Lalibela naar Woldiya:
Om 10.00 uur vertrekken we uit Lalibela naar Woldiya. Kookgroep 3 moet vanavond het avondeten verzorgen en moet hiervoor boodschappen doen. De afstand tot Woldiya is niet zo ver, maar de weg
is deels erg slecht waardoor we maar met een slakkengang kunnen rijden. Als we onderweg lunchen loopt de lokale bevolking weer uit en staren ons aan met hongerige en nieuwsgierige blikken. Het landschap is ook nu bergachtig en mooi en er lopen koeien en geiten begeleid door hun hoeders. De huisjes variëren ook nu van plaggen hutten, paal - en klei woningen met golfplaten daken en staan meestal in groepjes bij elkaar. Soms wordt het land bewerkt m.b.v. door een os of ezel. Er wordt graan verbouwd. Voordat we Woldiya bereiken dalen we van 3000 m. naar 2000 m. hoogte via een smalle hobbelige bergweg met een steile afgrond. Pas om 17.30 uur bereiken we het Lal hotel in Woldiya. In hun tuin zetten we onze tenten op en gebruiken we onze maaltijd, bereid door kookgroep 3, bestaande uit rösti, gemengde groenten en vlees. Heel knap hoe men elke keer toch weer zo'n lekker eten kan klaar maken op een 2 pits gasstel. Millie speelt weer op haar gitaar en wij neuriën en zingen mee. Om 20.30 uur kruipt iedereen weer in z'n slaapzak want we moeten morgen weer vroeg op.

Woensdag 28 november : van Woldiya naar Mekele
Vannacht was het weer koud in de tent. Om 5.30 uur staan we op. We kunnen ons wassen en naar het toilet gaan in een van de authentieke lodges die behoren bij het hotel,. Dit is al een pluspunt vergeleken met de bush campings, maar een warme douche is er niet bij en de wifi is ook hier zo traag dat het me nog steeds niet lukt om foto's op mijn weblog te uploaden of foto's op Facebook te zetten. De tent is vochtig van de dauw en na het ontbijt met porridge (wat ik vroeger niet lustte, maar nu gelukkig wel) vertrekken we om 7.00 uur. Inmiddels is het al licht geworden en schijnt de zon waardoor de temperatuur aangenamer wordt. Onderweg geniet ik weer van het prachtige (berg) landschap. Ik heb nog geen land gezien waar de natuur gedurende zoveel dagen waarin ik erin reis zolang mooi en afwisselend is en blijft. Geweldig! Vandaag is het weer een lange reisdag . We gaan bergje op en bergje af en overal is het mooi. Op de vlakke stukken worden graan, maïs en suikerriet verbouwd. Het is duidelijk oogsttijd want overal zie je zowel mensen als ossen het graan bewerken. Hoe hoger we komen hoe droger en geler word het landschap. Er wordt totaal geen rijst verbouwd want daar is meer regenwater voor nodig. Heel veel mensen (vooral mannen) zie je hier lopen met een stok en deken/ witte doek over hun schouders voor het geval ze moeilijke wegen moeten bewandelen of dat het koud wordt. Het is duidelijk dat ik in een andere cultuur en natuur ben beland met minder voorzieningen dan in mijn home-land. Rond 15.30 uur arriveren we bij hotel Sayzana in Mekele. Ik en mijn Australisch slaapmaatje krijgen een grote slaapkamer met twee tweepersoonsbedden. Voordat het donker is ga ik meteen Mekele verkennen. Het is een behoorlijk grote stad met een universiteit en bevindt zich op een hoogte van 2084 m. Er bevinden zich ook hier veel winkels en koffie-barretjes waar heel veel jongens zitten. Gelukkig spreken de mensen me hier niet allemaal aan en blijven op gepaste afstand, al blijf ik opvallen als blanke tussen de zwarten. Er zijn nauwelijks toeristen. Aan het eind van de middag en de avond koelt het behoorlijk af en moet je een vest of een dun jasje aan.

Donderdag 29 november: Mekele
Vanochtend heb ik een groot deel van mijn groepsmaatjes uitgezwaaid die gedurende 3 dagen/2 nachten een excursie maken naar Danakil Depressie/ Afar-driehoek. Dit is een geologische depressie gevormd door 3 tectorische platen en bevindt zich op 125 m. onder zeeniveau. Het is de heetste plaats op de aarde en hier bevindt zich de Erta Ale vulkaan. Het schijnt heel bijzonder te zijn, maar de prijs ook, want het kost $350 en daarbij komt ook nog de fooi bij. Tijdens deze excursie slaap je in tenten en zit je heel lang in een jeep. Dus ik blijf, met nog een groepsmaatje en de chauffeur van de truck achter in Mekele. Ik krijg een eenpersoonskamer in het hotel toegewezen en de maaltijden zijn voor eigen rekening. Ik trek mijn eigen plan en ga aan de hand van de geweldige app Maps.Me, een aantal bezienswaardigheden in Mekele lopend verkennen ( zonder te verdwalen en zonder te vragen, want er zijn hier maar weinig mensen die Engels spreken en verstaan). Zo zie ik het Abraha kasteel wat nu dienst doet als hotel en een paar mooie kerken zoals de Kidus Michael kerk en de St. Jibril (Kidus Gabriel) kerk. Jammer genoeg zijn beide kerken gesloten en zie je biddende mensen staan tegen de buitenmuren . Ook zie ik het Martyrs monument Haweiti en de Mekele universiteit. Het is leuk en lekker zo rond te dwalen in een onbekende stad bij een aangename temperatuur van ca. 23 graden en de zon. Al staat er vandaag een behoorlijk windje. Onderweg koop ik wat broodjes, fruit en wat te drinken. Moe en voldaan ga ik aan het eind van de middag in de tuin zitten van het Abraha kasteel. Hier ga ik lekker lezen en mijn belevenissen in mijn weblog schrijven. Ik denk dat ik zo de vrije dagen wel kan invullen en kan bijtanken voor de rest van de vakantie.

Vrijdag 30 november: Mekele
Heerlijk, ik hoef niet vroeg op te staan en ook de badkamer niet te delen met mijn reisgenoot. Op mijn gemak neem ik een douche en was wat kleren uit die ik in een sopje had gezet. Na een eenvoudig ontbijt ga ik de stad Mekele verder lopend verkennen. Zo loop ik naar de "straw" markt die 1,5 km buiten de stad is gelegen. Onderweg zie ik een jonge kameel midden op de weg liggen. Zijn rechter voorpoot is gebogen vastgebonden ( waarom is mij niet duidelijk). Nadat omstanders deze band verwijderd hadden liep hij weg. Op de markt aangekomen zag ik dat ze alleen kool, bieten en worteltjes verkochten. Morgen schijnt de grote markt te zijn. Daarna wandel ik, m.b.v. mijn Maps Me app, naar het Emperor Johannes paleis ,wat aan de andere kant van de stad is gelegen. Onderweg bevinden zich allemaal winkeltjes en wordt er gevent. Het blijft vermoeiend dat iedereen naar je kijkt. Bij het kasteel aangekomen bleek dat je alleen daar een museum kon bezoeken en niet het kasteel in mocht. Ik ben ook nog op het terrein geweest van het ziekenhuis van Mekele, maar dat zag er zo rommelig en onoverzichtelijk uit, dat ik maar geen moeite heb gedaan om daar binnen te komen.
Daarna heb ik weer heerlijk gelezen in een park, heerlijk rustig in het zonnetje. ' s Avonds lukt het me om een paar foto's te plaatsen bij het 2de verslag over Soedan. Het duurt wel een eeuwigheid voordat ze geüpload zijn.

Zaterdag 1 december; Mekele
Ik was van plan om vanochtend door te gaan met het uploaden van de vakantie foto's, maar dat lukte niet omdat de elektriciteit was uitgevallen, waardoor er ook geen wifi was. Om 10.00 uur ben ik toen maar naar de zaterdag markt gelopen. Die was toch niet op de plek die ik gisteren heb bezocht. Deze zaterdag markt was inderdaad veel groter. Er werd groenten, fruit, kruiden, kleding, banden, meel etc. verkocht. Het is soms zielig om te zien hoe oude vrouwtjes, zittend op de grond, hun verbouwde groenten verkopen. Aan het eind van de middag ga ik weer verder met het uploaden van de foto's voor het 2de verslag vanuit Soedan. Helaas lukt dat maar voor een deel. Dus de rest van de foto's komt nog, ook de foto's die behoren bij dit verslag vanuit Ethiopië .
Morgenochtend om 6.00 uur vertrekken we weer richting Adis Abeba , dat is maar goed ook, want Mekele heb ik nu wel gezien.

Ik wens jullie het aller beste,
Francine