2de verslag; SOEDAN van 10 tot 19 november 2018

Hallo allemaal,

Hier zijn dan mijn belevenissen vnl. in/ uit Soedan. We hebben hier alleen campings in de woestijn gehad, en geen internetverbinding, daarom hebben jullie niets van mij gehoord. Lees maar mijn ervaringen.


Zaterdag 10 november: Soedan:
Om 16.00 uur zijn we dan eindelijk de Soedanese grens gepasseerd. We moeten ons ook nog binnen 3 dagen registreren en omdat dat in Wadi Halfa slechts 15 dollar (600 Soedanese pond) kost doen we dat morgenochtend. De Soedanezen hebben een veel donkere huidskleur dan de Egyptenaren en daarom voelt het nu echt dat je in Afrika bent. Ik heb gelezen dat de Soedanezen het vriendelijkste, eerlijkste en gastvrijste volk van de wereld is. We zullen zien of het uitkomt. Rond 16.30 uur kunnen we dan uiteindelijk doorrijden naar Wadi Halfa. Om 17.15 uur zijn we op de markt van Wadi Halfa waar kookgroep 1 groenten en andere dingen kopen , dus net op tijd want om 18.00 uur gaat hij sluiten. In Soedan overnachten we alleen in tenten op campings
en daarom zijn er 4 groepjes van 3 personen gevormd die elk achter elkaar 3 maaltijden moeten verzorgen: diner, ontbijt en lunch. Ze mogen zelf beslissen wat ze klaar maken, en moeten hiervoor met een bepaald budget inkopen doen. Weer iets anders dan eten in een restaurant! In het donker zetten we de tent op midden in de woestijn en de 1ste kookgroep gaat aan de slag op 2 gas-pitjes en een kampvuur. Het wordt rijst met curry en stukjes rundvlees en komkommer. Daarna volgt de nachtrust.

Zondag 11 november: van Wadi Halfa door de Nubische woestijn in zuidelijke richting ( richting Kerma, Dongola)
Om 6.00 uur staan we op want we worden om 6.30 uur aan het ontbijt verwacht gemaakt door de 1 ste kookgroep. Daarna gaan we ons laten registreren in Wadi Halfa, wat 600 Soedanese pond kost. Nu is dat 20 dollar waard aangezien je nu voor 1 dollar 45 Soedanese pond krijgt, maar kortgeleden kreeg je er maar 18 pond voor. Daarna wordt er weer uitgebreid boodschappen gedaan op de markt en bij de bakker die allerlei soorten mierzoete baklava heeft. Daarna gaat de woestijntocht beginnen. We wisten al dat hier geen verharde wegen waren, maar zo erg als het is , daar hadden we geen voorstelling van. Ondanks dat er lucht uit de banden was gehaald, hebben we met de truck wel minstens 10 keer in het zand vastgezeten. Elke keer moesten we de wielen uitgraven en langwerpige metalen platen voor of achter de wielen leggen om weer uit het zand te komen. Daarna kon iedereen weer instappen en konden we een paar meter rijden en dan zaten we weer vast. Uiteindelijk hebben we het opgegeven en onze tenten opgezet in de woestijn en eten gaan klaar maken. Dus het was wel een bijzondere belevenis, maar hopelijk blijft het bij deze dag en vinden we morgen een betere weg voor onze truck. De wind steekt op en het wordt daardoor een beetje fris. Dus de warmte van het kampvuur voelt prettig aan. Vandaag ben ik begonnen met het slikken van mijn malaria pillen ( malarone), Deze moet ik nog 7 dagen slikken nadat ik half februari Tanzania heb verlaten. In totaal heb ik er honderd. Dus ik kan vooruit.

Maandag 12 november: Nubische woestijn: Wadi Halfa - Wa Wa.
Om 5.30 uur staan we op, het begint een beetje licht te worden buiten. Na het ontbijt vertrekken we om 7.30 uur met de beste verwachtingen. Maar na 45 min. zitten we weer vast in het zand van de woestijn. Het hele ritueel van gisteren begint opnieuw: uitgraven, platen neerleggen, 2 meter rijden en dan staan de wielen van de truck weer vast. Dan de jerrycans met water er maar uit en wij lopen tot een plateau waar meer stenen liggen waardoor de banden minder wegzakken. Vervolgens rijden we terug naar Wadi Halfa waar we om 1100 uur weer zijn en vandaar nemen we de verharde weg in zuidelijke richting. Een beetje saaie weg, maar anders komen we nooit verder. Het is 200 km naar Wa Wa. Om 17.00 uur zetten we onze tenten op , weer midden in de woestijn zonder enige voorzieningen. De grond is bezaaid met stenen die we eerst wat verwijderen want dat ligt zo hard. De volgende kookgroep laat hun kookkunsten zien. Om 19.30 uur zoeken we weer onze slaapzak op.

Dinsdag, 13 november, via de Nubische woestijn naar Gondola, Karima en verder in zuid oostelijke richting.
Om 4.30 uur staan we al op, want we moeten vandaag ruim 600 km
afleggen. Het is zo vroeg nog fris buiten. Na het ontbijt, bestaande uit plat brood met pindakaas en gebakken ei en koffie of thee, vertrekken we rond 6.00 uur. We rijden via een verharde weg midden in de woestijn. Vlak bij de Nijl is de grond vruchtbaar en zie je soms wat ommuurde nederzettingen, palmbomen en wordt er wat groenten geteeld, maar verderop is het weer een dorre Sahara vlakte. De mensen laten zich verplaatsen op de rug van ezeltjes of door een ezeltje die een kar trekt. Ook zie je hier en daar kamelen staan en geiten. Onderweg moeten we ook benzine tanken. Er staat een lange rij met auto's en vrachtauto's voor en moeten we met onze truck achteraan sluiten, maar om de een of andere reden mogen we naar voren rijden en kost het ons maar 30 min. om de tank vol te krijgen Daarna gaat de reis weer verder. Ik begin me al behoorlijk vies te voelen. Het is al de 4de dag dat we niet hebben kunnen douchen en onze kleren hebben kunnen verschonen. Pas in Khartoum kunnen we een bad nemen. Ik kijk er echt naar uit!!! Rond 11.00 uur stoppen we in het stoffige Nubische plaatsje Karima met een tafelberg (Jebel Barkal ) en een achttal piramides oprijzend uit de woestijn.( 70 Soedanese pond moeten we betalen aan een man die ineens voor ons neus staat) Rond 12.30 uur gaan we lunchen aan de kant van de weg. De kookgroep heeft een koude rijst en pasta salade klaar gemaakt met komkommer. Het brood wat we in Wadi Halfa gekocht hadden is zo droog geworden dat we het niet meer weg kunt krijgen. Om 13.00 uur vervolgen we de weg door de woestijn. In de verte zie je soms de Nijl. En af en toe kom je kleine groene vlaktes tegen (oases) waar soms wat schapen en kamelen grazen, maar voor de rest zien we alleen zandvlaktes en kleine donkere heuveltjes. Het begint een beetje saai te worden. Rond 16.30 uur zijn we in Atbara, een plaatsje met wat winkels en een markt. Nu is koopgroep 4, waartoe ik behoor, aan de beurt om inkopen te doen en te koken. We kopen, tomaten, paprika, uien, watermeloen, aardappels, brood, falafel en kip. We wilden ook appels kopen maar die kosten hier meer dan 1 dollar per stuk. Voor de rest is fruit en groenten goedkoop en vlees is weer duur. ' s Avonds maken we hier een koude salade van gemengd met macaroni, gebraden kip, brood en watermeloen na. Het eten viel gelukkig bij iedereen in de smaak.

Woensdag 14 november: door naar Khartoum:
Vannacht begon het hard te waaien waardoor de tent piepte en kraakte, maar gelukkig bleef staan. Om 6.30 uur is het ontbijt met als variatie yoghurt, brood, omelet en grapefruit. Om 7.00 uur rijden we richting Khartoum. Nog steeds hebben we de woestijn niet achter ons gelaten. Hier zijn ook af en toe politieposten, maar die zijn niet zo serieus en strikt als in Egypte en ze maken zelfs grapjes. Op de weg van Atbara naar Khartoum stoppen bij de meest populaire attractie van Soedan namelijk de Piramides van Meroe. Hier werden tussen de 8ste eeuw voor
Christus tot de 4de eeuw na Chr. koningen begraven. In totaal zijn er 100 piramides, maar heel veel zijn beschadigd en leeggeroofd en ze zijn veel kleiner dan die in Egypte Ze zijn ontdekt in 1834. Rond 15.30 uur arriveren we in Khartoum. Het is een grote stad met veel verkeer. Ook nu wordt er verbaast naar onze truck gekeken en volop gezwaaid. We kamperen op de Blue Nile Sailing Club. Dit is een hele verbetering vergeleken met de afgelopen kampeerdagen in de woestijn . Onze tenten staan op gras, naast de Nijl. Er is een klein winkeltje en we kunnen weer eens douchen d.w.z. er is één douche voor de dames met koud water. Maar het is een genot om weer te douchen en je haren te wassen. Ik ga op zoek naar een wasserij waar ik mijn vuile kleren kan laten wassen. Hiervoor moet ik de brug over de Nijl oversteken, maar voordat ik hem gevonden heb is het al bijna donker en loop ik terug. Morgen nog maar eens proberen ! Om 19.00 uur heeft kookgroep 1 het eten klaar, ze hebben een heerlijk gevulde soep gekookt en als dessert
banaan en mango in kokossaus. Daarna zitten we nog gezellig bij elkaar aan de oever van de Nijl.

Donderdag 15 november : Khartoum:
Vandaag kunnen we uitslapen want om 7.30 - 8.30 uur is het ontbijt en kan ieder zijn eigen weg gaan in Khartoum. Dit is ook wel weer lekker. Eerst ga ik op zoek naar een wasserij. Dit viel niet mee, want de meeste mensen spreken geen Engels, dus begrepen ze ook niet wat " dry cleaning" betekent, laat staan waar er een zat. Maar uiteindelijk is het gelukt. Per kledingstuk kost het 10 Soedanese pond, wat ongeveer 20 cent is. De meeste reisgenoten hebben aan de wastafel op de camping gewassen, maar allereerst zag het water er al licht bruin uit en daarnaast waren mijn kledingstukken super vies. Op de terugweg kwam ik langs een ziekenhuis en heb ik daar gevraagd of ik de fysiotherapie afdeling mocht zien. Hiervoor moest ik toestemming hebben van de directeur. Ik ben naar hem toegebracht en hij heeft me een deel van het ziekenhuis laten zien. Het is een ziekenhuis van de staat met 600 bedden. Ook heb ik de fysiotherapie afd. gezien. Het stelde niet veel voor; een hometrainer, rode lamp, loopbrug die wij bij de schroot zouden zetten. Er waren geen fysiotherapeuten,( de 7 waren naar huis gestuurd) alleen een assistent en een baliemedewerker, want er waren ook geen patiënten omdat ze volgens de directeur niet beschikten over de juiste middelen. Ik heb proberen uit te leggen dat je voor massage en oefeningen geen apparatuur nodig hebt. Daarna heb ik de lokale markt
bezocht. Er was van alles te koop: vlees, groenten, fruit, kleding, schoenen, noten, kruiden etc. Er zijn slechts weinig winkels, en die er zijn hebben nauwelijks klanten. Ook ben ik op zoek gegaan naar een adres waar ze wifi hebben, maar ze verwezen me telkens naar een MSN winkel waar ze een Wifi apparaatje of een router verkochten, maar dat wat niet mijn bedoeling. Dus kan ik helaas mijn binnengekomen e-mails niet lezen, hopelijk lukt dat wel in Ethiopië waar we vaker in een hotel zullen overnachten. Als blanke val je wel op tussen de donkere Soedanese mensen. Ze spreken je vaak aan, roepen of claxonneren als ze je zien. Toen ik op de stoep, in de buurt van o.a. het ministerie van buitenlandse Zaken liep, werd ik teruggefloten want ik mocht daar niet lopen. Vreemd, ik deed niets bijzonders. Terug op de camping weer een lekkere koude douche genomen en genoten van het eten, klaargemaakt door kookgroep 2. Daarna zitten we nog gezellig buiten bij elkaar terwijl van alle kanten de imams oproepen tot gebed.

Vrijdag 16 november: Khartoum:
Gisteren avond had ik moeite om in slaap te komen want op de camping waren een paar gezinnen gekomen die veel lawaai maakten. en het was warm in de slaapzak. Na het ontbijt van 7.00 uur heb ik nog tijd om naar de markt te lopen aan de overkant van de Nijl. Ondanks dat het een vrije dag is voor de moslims is de markt gewoon open. Ik koop sinaasappels en dadels. Ze wegen dit nog af met blikken in verschillende maten en met ouderwetse weegschalen. Om 9.00 uur zou er een bus komen waarmee we vandaag een dagtocht zouden maken naar verschillende bezienswaardigheden in Khartoum, maar die komt pas 1 uur later. Khartoum ligt aan de samenvloeiing van de Witte Nijl (die vanuit het Victoriameer in Oeganda naar het noorden stroomt) en de Blauwe Nijl , (die westwaarts vanuit Ethiopië stroomt). De Nijl stroomt dan verder via Egypte naar de Middellandse Zee. Bij de samenvloeiing van deze 2 Nijlen bij " al-Mogran" zou je de verschillende kleuren v.d rivieren zien, maar ik zie geen kleurverschil. We rijden vervolgens naar de kamelen markt / Souq Moowaileh. De officiële marktdag is op zaterdag en daarom
brengen de handelaren vandaag hun kamelen hier naar toe om ze morgen te verkopen. Ze variëren in kleur en in grootte. De grote kamelen kosten 700 dollar en de kleine kamelen 600 dollar. Daarna gaan we lunchen in een visrestaurant. Maar omdat het op dat moment 12.30 uur is moeten we 1 uur wachten omdat het bedienend personeel tussen 12.30 en 13.30 uur gaat bidden in de moskee. Vervolgens bezoeken we de Omdurman Souq welke de grootste van het land is. Ook hier is alles te koop, van nieuw tot 2de hands en het is erg druk met lokale mensen. Aan het eind van de middag zijn we getuigen van Halgt Zikr = Een kleurrijke groep draaiende Dervishes/ moslims in de Omdurman Hamed el Nil moskee . Al biddend, zingend en dansend vereren ze Allah. Het is 18.00 uur en donker als we terug zijn op de camping. Ik kan niet mee uit gaan eten want ik moet mijn wasgoed op gaan halen. Maar toen ik rond 7 uur 's avonds voor de wasserij stond was die gesloten. Ik herkende een van de jongens die erbij was toen ik het wasgoed had gebracht en die ook had vertelt dat de zaak open zou zijn tot 11.00 uur 's avonds. Maar nu bleek weer eens duidelijk hoe slecht zijn Engels was. Op mijn aandringen heeft hij toen de eigenaar gebeld die een half uur later voor mij de zaak opende en mij mijn wasgoed gaf. Dus toen was ik weer gelukkig, want het was onduidelijk hoe laat morgen de wasserij weer open zou gaan. Op de terugweg naar de camping koop ik van mijn laatste Soedanese pounds nog een paar T shirts, De komende 2 dagen, als we naar de grens van Ethiopië rijden, zal waarschijnlijk toch nauwelijks gelegenheid voor zijn. Veel mensen doen vooral ' s avonds hun boodschappen, waardoor het op straat erg druk bleef met wandelende mensen en bussen en auto's s waardoor ik in het donker op dat moment totaal niet bang was. Meestal ga ik in het buitenland , ' s avonds als het donker is de straat niet meer op uit angst voor diefstal etc. Terug op de camping neem ik nog een koude douche en ga voldaan slapen.

Zaterdag 17 november: van Khartoum richting de grens van Ethiopië:
Om 6.30 uur sta ik op en breek samen met mijn Australische slaapmaatje de tent af. Na het ontbijt loop ik nog eenmaal de brug over de Nijl op en neer. Dan krijgen wij, kookgroep 4, van Laura het verzoek om alvast boodschappen te gaan doen voor het diner van morgen en de lunch van overmorgen. Dit doen we in een moderne grote supermarkt, waar ze veel keus hebben, en waarschijnlijk veel duurder zal zijn dan op de markt want hier zie je nauwelijks lokale mensen hun boodschappen doen. Maar ik heb het niet voor het zeggen waar we boodschappen doen. We krijgen 700 Soedanese pounds om te besteden en dat gaat allemaal op. Met een taxi gaan we terug naar de camping. Inmiddels is de camping volgestroomd met jongeren uit diverse Afrikaanse landen die een zwemwedstrijd gaan houden op de Nijl. Maar we kunnen die niet volgen want rond 10.30 uur vertrekken we met de truck richting Ethiopië. Het worden weer 2 reisdagen. Ook nu zien we het landschap veranderen: er verschijnen meer heuvels en dor grasland en de karren worden getrokken door paarden i.p.v. ezels. Het lijkt ook dat het steeds warmer wordt. Onderweg lunchen we weer bij de truck en rond 17.30 uur zetten we onze tenten weer op in de onbewoonde wereld tussen de heuvels, onder een sterren hemel en maken een kampvuur waar we gezellig omheen zitten tijdens en na het avondeten en marshmallows roosteren.

Zondag 18 november: op weg naar Ethiopië:
Vanochtend passeert een hele kudde kamelen en geiten onze camping, heel bijzonder!! Tijdens het ontbijt explodeert een ei die duidelijk niet goed meer was, wat grote hilariteit in de groep veroorzaakte. Vandaag zal onze laatste dag in Soedan zijn. Om 8.00 uur rijden we richting de grens van Ethiopië. Het is weer afzien, want het is bloed heet en de weg is erg slecht en zit vol met gaten. We worden flink heen en weer geschud in de truck. We passeren vele plaggen hutten waar de mensen op het platteland in wonen en hier en daar lopen koeien en geiten met hun hoeders. Het landschap is vrij vlak en begroeid met droog gras en wat struiken. Behalve een bezoek aan een lokale markt, lunch en plasstop, zitten we de hele dag in de truck. Ik ben wel goed gaar. Vanavond mogen we het diner weer verzorgen. Eindelijk weer iets actiefs. Ik hoop dat Ethiopië meer bezienswaardigheden heeft, want terugkijkend op Soedan is de bevolking wel erg vriendelijk maar het land heeft geen echte hoogtepunten naast de woestijn, markten, gewoontes en gebruiken van de bewoners zelf. Maar daardoor was het wel de moeite waard om eens in Soedan te zijn geweest.

Dit waren dan mijn belevenissen in Soedan. Vandaag zijn we doorgereisd naar Ethiopië en gaan morgen starten met een driedaagse trekking in het Simien gebergte. Het lukt nu helaas niet om foto's op de website erbij te zetten, sorry !!

Groetjes van Francine