4de verslag: Ethiopie, + Kenia t/m 14 dec.

Hallo allemaal,
Inmiddels zit ik al weer ruim 1,5 maand in Afrika en heb Egypte, Soedan, Ethiopië gezien en een klein stukje van Kenia. Het is boeiend om de verschillende culturen en landschappen te zien. Lees maar wat ik de laatste 2 weken heb gedaan en gezien in Ethiopië en Kenia. Als het te lang is of niet boeiend genoeg, voel je dan niet verplicht om het te lezen

Zondag 2 december : Ethiopië; van Mekele naar Dessie area:
Vanochtend om 5.15 uur gaat mijn wekker af, erg vroeg, maar ik lag gisterenavond al om 21.00 uur in bed. Het wordt weer een hele reisdag,op weg naar Addis Abeba. Ik heb een paar broodjes gesmeerd voor onderweg. Het eerste stuk gaat door prachtig berglandschap, met kronkelende wegen. Daarna volgt een vlak gebied met allemaal zwarte stenen, waarschijnlijk verhard lava. Vervolgens passeren we een heleboel zout meren. Langzaam begin ik me niet lekker te voelen, mijn maag en darmen gaan opspelen. Toen we stopten voor de lunch moest ik overgeven en was aan de diarree. Toen ik dat geloosd had voelde ik me beter en kon ik weer wat eten, waardoor ik me een stuk beter ging voelen. Het is vandaag erg warm, waarschijnlijk doordat het laagland is. Onderweg zien we kamelen, apen en 2 vrachtwagens die op hun kant liggen. 's Middags is het landschap minder boeiend en ga ik verder met lezen in mijn e-book. Vanavond zijn wij aan de beurt met koken. Een van de kookmaatjes heeft gisteren al inkopen gedaan in Mekele, dus dat scheelt. We slaan onze tenten op in een bush camp zonder voorzieningen. Het is weer wennen na een paar dagen vertoeft te hebben in een hotel, met alle luxe. We maken ons diner klaar op het kampvuur bestaande uit: rijst , gemarineerd rundvlees, gestoofde gemengde groenten. Om 20.00 uur liggen we weer in onze slaapzak.

Maandag 3 december: van Dessie area naar Addis Ababa:
Vanochtend weer vroeg op nl. om 5.30 uur. Na onze tent ingepakt te hebben volgt het ontbijt met lekker veel fruit zoals bananen, aardbeien en ananas, met daarnaast brood, melk en cornflakes. Om 6.30 uur volgt de laatste 350 km naar Addis Abeba. We komen door het Awashi nationaal park waarin we alleen wat apen zien. Vervolgens rijden we langs Lake Besha in zuid-westelijke richting en uiteindelijk gaan we via Adama zodat we vanaf het zuiden Addis Abeba binnen rijden. Op de weg rijden nu meer vrachtwagen en er vinden meer ongelukken plaats want 3 vrachtwagens hebben we op z'n kant zien liggen. Er wordt een nieuwe weg aangelegd naar Addis Abeba en dat hebben we gevoeld want we werden weer flink door elkaar geschud. Om 17.00 uur bereiken we het Taitu hotel . Het is van oorsprong een erg mooi hotel met prachtige houten meubels, maar helaas was het flink verwaarloosd. Op onze kamer was het toilet kapot, was er geen water, deed de douche het niet en lag er maar 1 handdoek voor 3 personen. Klagen had geen zin. Je kon eventueel je tent op het plat dak zetten waar de douche wel zou werken. Uiteindelijk hebben we ons de volgende ochtend wel warm kunnen douchen want om de 1-2 uur ging het water lopen afkomstig uit een tank. En een paar handdoeken kregen we aangeleverd. 's Avonds hebben we in een restaurant gegeten in de buurt van het hotel : injera met lamsvlees, soep en salade. Niet echt bijzonder, maar mijn maag was gevuld. Ik kon in ieder geval daar mijn e-mails lezen.

Dinsdag 4 december: Addis Ababa.
Vandaag gaan we met een busje een "sight seeing" maken door Addis Abeba. We bezoeken eerst het Red terror martyrs memorial museum waar de herinneringen te zien zijn van de slachtoffers van het Derg Communistisch regime van 1977-1978 en Haile Selassie. Daarna gaan we naar het Nationaal museum waar het 3,5 miljoen jaar oude skelet, Lucy genaamd, bewaard wordt. De Ethiopiërs noemen haar Dinkinesh, wat "prachtig" betekent. Ook hebben we een prachtig uitzicht over de stad vanaf de heuvels van Entento . Hier zie je magere vrouwen torsen met 40 kg takken op hun rug. 's Middags bezoeken we het Mercato , de grootste markt van Afrika. Hier kun je alles kopen: speren, geurige kruiden en sierlijke koffiepotten die alle families gebruiken bij de traditionele koffie-ceremonies. Daarnaast is er ook nog een toeristenmarkt waar souvenirs te koop zijn. Verder mogen we in een speciaal centrum de lekkerste koffie van Ethiopië drinken. 's Avonds gaan we met z'n allen eten in een restaurant in het nieuwe gedeelte van Addis Ababa, dit wegens het feit dat 2 groepsgenoten morgen afscheid van ons gaan nemen. Naast dat het traditioneel eten, opgediend in grote aardewerk schalen, heerlijk was, was er ook live muziek en optredens van enthousiaste dansers. Voor de variatie lagen we nu pas om 22.30 uur in bed.

Woensdag 5 december: van Addis Ababa naar Shashemene:
Om 8.00 uur gaan we weer rijden met de truck, nu met 10 reizigers. Niet voor te stellen dat vandaag sinterklaas gevierd wordt in Nederland bij dit mooie Ethiopische weer. Volgens de kaart is de afstand 255 km. Onderweg gaat kookgroep 1 boodschappen doen voor de lunch en het avondeten. Het is een vrij vlak gelig gekleurd grasland gebied waar ook veel graan verbouwd wordt, geflankeerd door heuvels, waar we doorheen reizen. Er verschijnen ook meer cactussen zowel in de open natuur maar ook als begrenzing van de huizen. Vandaag en morgen zijn weer reisdagen. Langzaam gaan die lange reisdagen me een beetje tegen staan, waarschijnlijk ook omdat de bezienswaardigheden geen echte hoogtepunten zijn waar je op kunt teren. Maar ik zal het nog ruim 3 weken moeten volhouden. Gelukkig heb ik nog mijn e-books waar ik in kan lezen als afleiding. Rond 16.30 uur arriveren we bij ons hotel Lily Valley (Mana Nyaataa Puupa) in Shashemene. Het zal onze laatste hotel accommodatie zijn tot Nairobi. Het is tot nu toe het beste hotel dat we gehad hebben, doch nog steeds niet zonder mankementen want weer kwam er geen water uit de douche, en er was soms wel en soms niet internet. Gelukkig krijgen we een andere kamer waar de douche wel werkte. Zoals andere dagen ga ik weer lopen en de stad Shashemene verkennen. Er is weer veel volk op de been, waarschijnlijk omdat ze geen baan hebben en niets beter te doen hebben dan rondwandelen of venten. Ze hebben hier waarschijnlijk nooit een blanke gezien want ik word constant aangestaard, begroet, nageroepen of aangesproken met " you" , "faranchie" (wat buitenlander betekent), "Where do you go", en " money money". Soms om naar van te worden. Ik zou hier niet willen werken, want je huidskleur kun je niet verloochenen. 's Avonds verzorgt kookgroep 1 het avondeten bij de truck. Daarna werkt weer even het internet in de hal van het hotel en kan ik de laatste e-mail berichten lezen.

Donderdag 6 december: van Shashemene naar Arba Minch:
Als we opstaan, om 6.30 uur, is er geen elektriciteit, dus ook geen internet en ook geen warm water. Dus het blijft improviseren in Ethiopië, zelfs in een mooi hotel. Na het ontbijt bij de truck gaan we op bezoek bij de Ethiopische gids die ons hier een paar dagen begeleid. Hij heeft zich in 5 jaar opgewerkt van een arme jongen tot een middenstander. Hij is toen getrouwd met een voor hem onbekend 16 jarig meisje en heeft nu 2 kleine kinderen en voor Ethiopische begrippen een mooi huis met 1 salon (3 banken en een tafel), 1 slaapkamer ( met matrassen op de grond en 3 koffers als kastruimte) en een keuken met een 2 pits butagas stel en elektriciteit van solar/zonne-energie. Destijds heeft hij grond kunnen kopen voor $1000 en geleidelijk het huis kunnen laten bouwen voor $5000. Dit allemaal omdat hij geld verdient door soms te gidsen voor onze reisorganisatie Oasis en met het verkopen van kopjes koffie in de stad door hem zelf en zijn vrouw. Het toilet is een gat in de grond naast zijn huis, gedeeltelijk ommuurd. We krijgen een zelfgemaakt kopje koffie aangeboden en hij vertelt over zijn verleden. Een paar dagen geleden wilde hij wel voor mij euro's wisselen voor dollars met een heel gunstige koers. Die dollars heb ik nodig om visa's te kopen voor Oost Afrika ( Kenia, Oeganda en Rwanda) en Tanzania. Doch hij heeft die euro's omgezet in birr met een gunstige koers, maar tot nu toe is hij er nog niet in geslaagd om die birrs om te zetten in dollars. Hij heeft beloofd om dit alsnog te doen als we bij de grens zijn van Kenia over een paar dagen, want daar is een levendige handel in valuta op de zwarte markt. In principe hou ik hier niet van, maar hier lijkt het normaal en gepermitteerd te zijn. Na dit bezoek rijden we met de truck door naar Arba Minch, 250 km. hier vandaan. Er is vandaag meer bewolking, maar de temperatuur is aangenaam, ca. 23 graden. Er staan ook meer groene bomen en struiken, dus het zal hier wel meer regenen. Voor het eerst zie ik hier bananenplantages, en dat kan niet anders want overal zie je veel bananen te koop tegen een lage prijs nl. 20 birr per kg ($ 0,70) Als we weer willen gaan lunchen aan de rand van de weg worden we weer omringd door een massa nieuwsgierige lokale bewoners. We hebben toen ons boeltje opgepakt en een stuk verder in de truck onze maaltijd opgegeten. Het lijkt dat de mensen hier steeds vrijpostiger worden en respectlozer, ze schreeuwen en roepen van alles naar ons m.n. dat ze geld willen hebben of een pen. Heel vervelend m.n. de manier waarop ze dit vragen !! We passeren een merengebied (Albaya meer) waarna weer een begroeid heuvelachtig gebied volgt zo'n 50 km voor Arba Minch. Om 16.00 uur arriveren we bij onze camping in de tuin van het Bekele Mola hotel. Hier lopen de speenvarkens rond onze tent. Terwijl de kookgroep het eten klaar maakt, maak ik de truck van binnen weer schoon. We kunnen gebruik maken van de wifi van het hotel, en dat is mooi meegenomen.

Vrijdag 7 december: van Arba Minch naar Jinka:
Het wordt weer een lange reisdag, daarom staan we om 5.30 uur op, 6.15 uur ontbijt en 7.00 uur vertrekken. Ook in dit gebied heeft de tijd stil gestaan : onverharde wegen, rieten en palen hutjes, vrouwen en kinderen die met jerrycans water en balen stro op hun rug sjouwen, hoeders met hun schapen en koeien, ezels en paarden die karren trekken, veel kinderen en jonge jongens die lopen te lanterfanten of hard meelopen met onze truck en schreeuwen naar ons dat ze geld willen hebben of ons iets willen verkopen van hun zelf gemaakte spullen . Langs de weg zie je voornamelijk maisvelden en bananenplantages afgewisseld met dorre licht heuvelachtige vlaktes met wat struiken en bomen. Maar naar mate we dichterbij Jinka komen wordt het bergachtiger met terrasvorming. Ondanks de warmte en het stof zie je hier geen mensen lopen met een mondbakkies op of flesjes water voor de dorst. Er wordt ook niet of nauwelijks gerookt. Het vervoer bestaat voornamelijk uit tuk tuks, vrachtwagen, paard/ezel en wagen en sporadisch een lokale bus , fiets en motors. In het plaatsje Konso stoppen we om onze lokale gids Mammoo op te pikken, om boodschappen te doen en om geld te pinnen, maar er bevindt zich hier geen markt en de ATM's werken niet. Hopelijk hebben we verderop meer geluk. Het wordt warmer en benauwder in de Omo Vallei. Om 15.30 uur arriveren we bij de camping in de tuin van het Eyob hotel . Hier blijven we 3 nachten staan zodat we in de gelegenheid zijn om de verschillende stammen die in de Omo Vallei wonen, te bezoeken. Vanavond zijn we uitgenodigd om bij de gids Mammoo thuis te komen eten, dus we hoeven niet meer op zoek naar een winkel of markt om boodschappen te doen voor het avondeten.

Zaterdag 8 december; Jinka
Vandaag hebben we een vrije dag en hoeven we pas om 8.00 uur te ontbijten. Vannacht heeft het wat geregend. We kunnen ons inschrijven voor een aantal optionele activiteiten; zoals een bezoek aan de Musrsi stam met de schaalvormige onderlippen en een markt waar de lokale stammen hun waar kopen en verkopen. Dit is een vrij dure excursie omdat er meer dan 100 km voor moet worden gereden en de Mursi stam vindt dat ze voor de toeristen zo aantrekkelijk zijn dat ze hiervoor veel geld vragen. Ik heb gekozen voor een trekking van 4 uur waarbij we mensen van de Ara stam bezoeken. Deze excursie is morgen. Vandaag ga ik lopend naar de markt en het museum van Jinka en leg weer verschillende tientallen kilometers af. Ook nu herhaalt zich het naroepen" you, you, money money, pen pen, what is your name, where are you going". Ik reageer er al niet meer op. Ze denken dat elke blanke rijk is. Ze zijn gelukkig niet agressief of gevaarlijk. Het is wel opvallend hoeveel motors in deze stad rijden i.t.t. de rest van Ethiopië. 's Avonds eten we weer bij de truck. Ik heb nu de tent voor mij alleen, want er is een tent vrijgekomen omdat 2 medereizigers een kamer in het hotel geboekt hebben, waar mijn slaapmaatje nu in gaat slapen. Geen probleem om het rijk nu voor mij alleen te hebben.

Zondag 9 december, Jinka:
Vannacht heeft het flink geregend, het kletterde flink op het tentzeil.
Verder werd mijn nachtrust verstoord door de muziek die afkomstig was van de orthodoxe kerk. Ik dacht dat de moskee ' s ochtends veel lawaai maakt als de imam de gelovigen oproept tot gebed, maar het valt in het niets bij de Orthodoxe kerk. Het begint al om 2.30 uur ' s nachts en blijft doorgaan tot 's ochtends 9.30 uur , m.n op zondag. En het is een mix van gezangen en muziek. Het komt door de oordopjes heen. Maar om 9.00 uur komt de gids ons halen voor de trekking . Ondanks de regen en dat de paadjes glibberig zijn, gaan we toch. We krijgen uitleg over de verschillende planten, bomen en kruiden. We gaan op visite bij verschillende families van de Ara stam. Bij de een krijgen we avocado's, injera en koffie voorgeschoteld en bij de andere krijgen we gekookte zoete aardappels in schil en een zoute kruidige soep in kommetjes gemaakt van kalebassen, wat ze zelf thee noemen. Het is leuk om te zien hoe deze mensen wonen en hoe en wat ze koken. Ze verbouwen alles zelf, puur natuur, waardoor de levensverwachting hoog is ( 80 jaar of ouder is niet ongebruikelijk). Doordat we soms moeten schuilen voor de regen, belanden we ook in de kerk waar net een dienst bezig was. Vol overgave deed iedereen mee en dat gedurende 4 uur. Om 14.00 uur waren we terug op de camping. Inmiddels is de zon weer gaan schijnen. Ik zou graag een warme douche nemen en mijn haar willen wassen, maar de generator moet hiervoor ingeschakeld worden en dat kost tijd. Maar uiteindelijk komt alles goed. Daarna nog even naar het centrum gelopen, gegeten , gelezen en vroeg naar bed want morgen gaat om 5.30 uur weer de wekker. (onmenselijke tijden! ). Hopelijk blijft het vannacht droog zodat we de tent droog kunnen inpakken.

Maandag 10 december: van Jinka naar het Zuid-Oosten, richting de Keniaanse grens:
Vandaag is mijn verjaardag, doch niemand van de groep weet het. Lekker rustig ! Ik heb wel wat felicitaties gekregen via Facebook en mijn e-mail en dat waardeer ik zeer. Helaas heeft het vannacht wel een paar keer geregend, maar vanochtend toen we de natte tent in moesten pakken was het droog. Na het ontbijt vertrekken we met de truck in Zuid-Oostelijke richting (Yabello regio) en proberen zo dicht mogelijk bij de Keniaanse grens te komen. Dus het wordt weer een lange reisdag. Het is de hele dag bewolkt bij ca. 22 graden en we rijden door terrasvormig heuvel/ bergachtig landschap , over slechte wegen (onverhard of met flinke gaten). De nodige kuddes geiten/schapen en koeien lopen over de weg en kinderen roepen ons toe en proberen hardlopend onze truck bij te houden. We gaan weer boodschappen doen
in Konso, waar we van Arba Minch naar Jinka ook door zijn gekomen.
Vanavond moet ik en 2 anderen van onze kookgroep het diner verzorgen en morgen de lunch. We zetten aan het eind van de middag onze tenten neer in de bush bush. Helaas kan ik vandaag en morgen niet mijn e-mails controleren op verjaardag-wensen want er is geen wifi/internet in de bush bush. Op de plaats waar we onze tenten neerzetten bestaat de grond uit rode klei. Ik verwacht dat zowel de tenten, schoenen en kleren onder de klei komen te zitten.

Dinsdag 11 december: van Yabello regio naar Kenia:
Vannacht heeft het een beetje geregend en gebliksemd. Twee lokale jongens, met geweer, hebben de wacht gehouden. Om 5.30 uur, als het nog donker is, staan we op. Zoals ik al verwacht had, zit alles onder de rode klei. Na het ontbijt rijden we de laatste 80 km naar Moyale aan de Keniaanse grens. Bij de grens waren er de laatste paar dagen, geschillen , naar ik begreep,tussen Ethiopië/Kenia en Somalië. Daardoor werd de lokale gids Dustin 1 nacht gevangen gezet en moest hij betalen om vrij te komen. Met als gevolg dat hij ook geen Ethiopische birrs voor mij kon wisselen. Dubbel pech want nu had ik geen 100 dollars meer om een Oost Afrika visum te kopen en heel veel Ethiopische birrs in mijn portemonnee, die ik moet wisselen voor Keniaanse shillings met een slechte koers. Gelukkig kon ik dollars voor het Oost Afrikaanse visum
lenen van een reisgenoot. Maar ik moet straks weer aan 50 dollar zien te komen voor het Tanzaniaanse visum. Ik laat het maar even berusten, want " met tijd, komt raad" zegt men meestal. Het duurt weer een eeuwigheid (3 uur) voordat we het "exit" stempel van Ethiopië hebben en het Oost Afrika visum in ons paspoort voor Kenia, Oeganda en Rwanda. Ons geduld wordt op de proef gesteld. Vlak over de grens maken we onze lunch maar klaar bij de truck want iedereen begint honger te krijgen. Bij de bank over de grens willen ze geen birrs wisselen voor Keniaanse shillings, dus ik moet het op de zwarte markt doen bij jongens die bij de truck komen staan. Met veel aandringen verhogen ze hun koers van 2.5 naar 2.7 wat ik geaccepteerd heb want elders bestaat geen mogelijkheid meer om birrs te wisselen. Inmiddels is het 13.30 uur als we onze tocht voortzetten in Kenia. De weg is nu goed en de zon breekt door de wolken. De grond is nog steeds rood (ijzerhoudend), vlak, met koeien, schapen en kamelen en hutjes van riet, palen en klei. We rijden tot 18.00 uur door en gaan dan met onze tenten staan op bush camping Henri. De douche en toilet kunnen we gebruiken van de huisjes die er staan.

Woensdag 12 december: Kenia : naar Archer's Post:
Om 8.00 vertrekken we. Het is warm en het is half bewolkt. Nu moeten we links rijden i.t.t. de vorige landen die we bezocht hebben. Onderweg zien we weer hele kuddes kamelen , soms een politie controle post en de eerste mensen van de Samburu stam komen we tegen. Op afstand liggen hoge bergen . We bezoeken een dorpje waar mensen van de Samburu stam wonen, het zijn neven van de Masai mensen. Ze wonen in kleine hutjes gemaakt van palen en zeil. Het is een nomaden volk wat trekt met hun koeien en geiten, afhankelijk van het weer en waar het gras groeit. Ze hebben kleurrijke gewaden aan en armbanden en kettingen om hun hals en armen en benen en de mannen hebben altijd een stok bij zich. We worden onthaalt door vrouwen die een dans voor ons opvoeren. Daarna lopen we naar de rivier waar het bruine water een flinke stroming heeft. Kinderen , die net hout verzameld hebben voor moeders keuken, zijn hier aan het spelen. We zetten onze tent op in dit Samburu dorp, naast hun hutjes. De Samburu vrouwen hebben een plaats ingericht waar ze hun zelfgemaakte sieraden verkopen. Mijn hulp wordt gevraagd bij een baby van 8 maanden, genaamd Angel. Zij blijkt linkszijdig verlamd en blind te zijn. Ze hebben nooit een dokter of ziekenhuis geconsulteerd, want daar hebben ze het geld niet voor. Angel wordt verzorgd door grootmoeder en haar tante die zelf 3 kinderen heeft en beide geen man meer hebben. Ik onderzoek het kind en doe wat oefeningen om de verlamde linker lichaamshelft wat te activeren / stimuleren. Dit laat ik herhalen door de oma en tante en geef hun de opdracht om dit zo vaak mogelijk per dag te doen. 's Avonds ga ik terug naar hun hutje en zie tot mijn verbazing dat het kind stabiel op haar rechter zij ligt en zijn linker armpje wat beweegt. Dan ontmoet Ik ook Angel's moeder. Ik geef hun wat geld wat ze kunnen gebruiken voor hun levensbehoefte. Ze zijn mij zeer dankbaar en als gift krijg ik een zelfgemaakt armbandje. 's Avonds bereiden een paar mannen van de Samburu stam onze maaltijd, bestaande uit rijst, chapati, een prutje van aardappels en groenten in een heerlijke saus, een soort spinazie en worteltjes. Het smaakt perfect. Daarna voeren zowel mannen en vrouwen een dans voor ons op, waarbij de mannen, net zoals de Masai mannen hoog opspringen. Ze zien er prachtig uit in hun kleurrijke gewaden en kettingen, glinsterend door het kampvuur. Terwijl we in een kring zitten vertelt een van de stamleden over de gewoontes en gebruiken van de Samburu b.v. dat de mannen meerdere vrouwen mogen hebben en dat de 1ste vrouw uitgekozen wordt door de ouders en de andere vrouwen door de man zelf. Hij kan zich dit alleen veroorloven als hij rijk is d.w.z. veel geiten en koeien heeft. Om 21.00 uur kruipen we in de slaapzak. Een paar mannen waakt over ons.

Donderdag 13 december; Kenia, van Archer's Post naar Nakuru:
Vandaag weer vroeg op, namelijk om 5.15 uur. Het is nog donker, maar de hanen en kippen zijn al van stok en kukelen ons wakker. Met wat porridge in onze maag vertrekken we om 6.15 uur. Het wordt weer een lange reisdag, wat me een beetje tegen gaat staan. Aanvankelijk is de temperatuur nog aangenaam , maar naarmate we hoger komen wordt het frisser en is een trui noodzakelijk. De omgeving lijkt wat gecultiveerder dan wat we tot nu toe gezien hebben, want we zien tuinbouwkassen, mooiere restaurants, grotere stenen huizen en winkeltjes en bossen met naaldbomen. Hier zijn ook theeplantages, bananen bomen en maisvelden. Onderweg kopen we onze eigen lunch in het plaatsje Nanyuki . Hier kan ik mijn vorig jaar, in Tanzania, geleerde Swahili woordenschat toepassen, want in Kenia spreken ze naast Engels ook Swahili. Middels een leerboek probeer ik die woordenschat uit te breiden. Ik koop voor 1000 Keniaanse shilling ( ca. $10) een nieuwe hoofdlamp, want de andere deed het niet meer. ("deed", maar nu weer wel). Hier zie je , net zoals in Tanzania, op elke hoek van de straat, weer jongens met motors staan, die als taxi willen werken. Het begint weer iets te regenen uit de bewolkte hemel. Om 18.00 uur zijn we pas bij onze camping genaamd Kenana farm. Mijn slaapmaatje heeft onverwachts een kamer gehuurd op de camping en daarom moet ik mijn tent alleen opzetten en in mijn eentje slapen. Terwijl de kookgroep ons avondeten klaar maakt , heb ik tijd om mijn e-mails te lezen en te zien wie mij allemaal gefeliciteerd heeft met mijn verjaardag op 10 december. Hierbij nog heel hartelijk dank !

Vrijdag 14 december: Kenia, Het meer Nakuru nationaal park;
Vannacht heeft het geregend, waardoor ik wakker werd. En omdat ik de tent onder een boom had gezet, bleef het tot 's ochtend vroeg nadruppelen ( heel irritant).
Om 5.15 uur gaat het alarm van mijn mobiele telefoon af, want we moeten om 5.45 uur ontbijten en voor ons zelf een lunchbox klaar maken want we gaan vandaag op safari in het Nakuru nationaal park. Helaas regent het vanochtend en is het fris in de minibus met open dak waarmee we ons verplaatsen. Gelukkig klaart het na 11.00 uur op. Het Nakuru meer staat bekend om zijn flamingo's. Maar omdat de waterstand hoog is, is het aantal flamingo's hier drastisch afgenomen. Naast prachtige euphorbia -en acacia bomen zien we ook de nodige dieren zoals zebra's, impala's, witte en zwarte neushoorns, waterbuffels, everzwijnen, maraboes, gazellen, giraffen en natuurlijk flamingo's. Het is een aardig park, maar ik heb mooiere gezien met veel meer dieren ( ik weet wel, ik ben verwend door al mijn reizen). Rond 18.00 uur zijn we terug op de camping. Hier kan ik een heerlijke warme douche nemen, eten en mijn belevenissen op mijn weblog zetten en naar jullie toesturen.

Morgen rijden we richting Oeganda.

Dit waren weer mijn belevenissen van de laatste 2 weken in Ethiopië en Kenia.
Het uploaden van de bijbehorende foto's op mijn weblog lukt bijna niet omdat het internet meestal hier te traag is. Ik doe mijn best !!

Groetjes van Francine