11de verslag, Oezbek. & Kirgizië, 18 april -14 mei
Door: Francine
Blijf op de hoogte en volg Francine
13 Mei 2019 | Kyrgizië, Bisjkek
Hallo allemaal,
Mijn vakantie zit er op. Het was een geweldige tijd. Veel variatie in natuur, cultuur, temperatuur, onderkomen en mensen in Afrika, Nepal en Centraal Azië. Maar jullie zijn nog niet op de hoogte van de laatste 3 weken welke ik heb doorgebracht in Oezbekistan en Kirgizië, vandaar dit laatste verslag.
Donderdag 18 april: Khiva in Oezbekistan.
Om 8.00 uur zitten we aan het ontbijtbuffet in het restaurant van hotel Hayat Inn. Daarna hebben we met een lokale gids een rondleiding door de oude Khanate stadje Khiva. We zien de prachtige turkooizen Kalta minor minaret en de Mohammed Rakhim Kahn Madrassa, een museum gewijd aan de Khan die zich overgeeft aan de Russen in 1873. En het blauwe paleis van Tash Khovli. Tevens bewonderen we de Juma moskee ( de grootste moskee van het zuidelijk halfrond) en het 12de eeuwse fort van de Kuhna ark en het mausoleum van Pahlavon Mohammed, de legendarische 14de eeuwse dichter, filosoof, worstelaar en beschermheilige van Khiva. Khiva was ooit de hoofdstad van het Chehidian, een van de machtigste staten van Centraal Azië in de 12de eeuw totdat ze werden binnengevallen door Genghis Khan in 1220. Khiva rees opnieuw tot bekendheid als centrum van de Khanate van Khia tussen 1500 en 1924 toen het gebied opzettelijk werd opgenomen in de Sovjet Unie. Ook de oude muren , die vroeger de heiligdommen voor de reizigers van de Zijderoute beschermden, zijn prachtig intact gebleven. ' s Middags ga ik in mijn eentje en op mijn gemak nog eens het stadje rondlopen en laat alles goed in me inwerken. 's Avonds gaan we uit eten en genieten van de zonsondergang.
Vrijdag 19 april; van Khiva naar Bukhara, 460 km, 9 uur rijden;
Na het ontbijt rijden we met de truck rond 8.00 uur weg. Ook nu start de dag koud en somber/donkeŕ. We hebben een lange reisdag voor de boeg. We rijden vanaf Khiva in Zuid -Oostelijke richting naar Bukhara. De Oezbeekse gids reist met ons mee . Hij vertelt dat de bron van inkomsten van Oezbekistan zijn: gas, olie, katoen (2de grootste katoen exporteur), zijde en landbouw. Veel Oezbeken werken in Rusland en veel Russen werken voor de Oezbeekse regering. Hier rijden veel Lada's, Chevrolets en Toyota's i.v.m. de samenwerking met Rusland, Zuid Korea en de VS en omdat de Europese auto's te duur zijn voor de Oezbeken. De weg zit ook nu vol gaten, die de auto's en vrachtwagens proberen te ontwijken. Het landschap is vlak en droog (deels steppe/woestijn), maar in de buurt van water is het groen met gras en graan. Hier en daar zie je een spoorlijn. Zo'n 15 km voor Bukhara is de weg beter en neemt het aantal huizen geleidelijk toe. De temperatuur is gestegen, maar het blijft bewolkt. In Bukhara arriveren we bij ons hotel , genaamd Old City" om 17.30 uur. Ik ga eerst dollars wisselen in sums. Dit kan volgens de gids via een ATM: je stopt er dollars in en dan geeft de ATM sums, doch de beide ATM werken nu niet. Gelukkig kan ik wel in een hotel geld wisselen. Vanavond gaan we gezamenlijk Plöv eten, in een pension waar we ook een demonstratie krijgen hoe ze 'plöv" maken ( gebakken rijst op z'n Oezbeeks). Het wordt voorafgegaan met allerlei kleine hapjes en een dikke soep. Het smaakt prima. Alleen raakt mijn hoofd vol van het Engelse gekakel waarvan ik maar 75% versta doordat ze zo snel en soms ook onduidelijk praten met een accent. Helaas regent het vanavond. De eerste indruk van het plaatsje is positief: een stadje in de woestijn.
Zaterdag 20 april: Bukhara:
Vandaag hebben we onder begeleiding van onze lokale gids Akkie, lopend een " City tour" door de historische stad Bukhara gedaan. Veel gebouwen zijn in het verleden beschadigd door aardbevingen en oorlogen, maar de regering heeft veel geld gespendeerd aan de restauratie. We bezoeken o.a.;
1. De Arc Citadel /Arc Fortress ( 4de eeuw ). De arc werd gebruik als fort totdat de Russen Bukhara binnen vielen. Het bestaat uit : een moskee met oude Arabische boeken, een courtyard / binnenplaats kushbegi; met een winter en zomerdeel, de kroonhall met een schatkamer uit 17 de eeuw, een courtyard of greetings en een plaats voor paarden.
2. Het Poi-kalyan ensemble met: De Kalyan /Kalon Mosque =grote moskee. Dit is de grootste moskee van Bukhara, met plaats voor 9000 mensen en dateert uit 1514. De Kalyan minaret = grote minaret (Dode toren) die 47 m. hoog is. In het jaar 1127 werd in opdracht van de koning een vrouw van de minaret gegooid, doch ze overleefde het omdat ze heel veel kleren aan had. Hij fungeerde ook als wegwijzer voor handelaren die de Zijde route volgden. En de Miri-Arab Madrasah. Dit is een erg beroemde madrassa uit de 16 de eeuw. Het bevat 140 kamers en is een opleidings- instituut voor priesters Het is versierd met blauw mozaïek die bloemen bevatten.
3. Het Architectonisch ensemble Lyabi-Khauz , wat gevormd wordt door 3 grote monumentale gebouwen: De karavanserai ( nu Kukeldash madrasah uit 1568-1569) . Dit is de grootste madrassa in Bukhara. De Khanaka Nodir Divan-begi en Matrassen Nodir Diva-begi , die gebouwd is tussen 1619-1620. Het Laybiauz = labour house.
4. Het Ismail samoniy mausoleum. Het werd gebouwd tussen 892-943 als rustplaats voor Ismail Samani.
Het is een prachtig gerestaureerde stad met veel monumenten verspreid over de stad. Het is alleen jammer dat het koud en kil is en dat het af en toe regent.
Zondag 21 april: Bukhara:
Vandaag hebben we een vrije dag met volop gelegenheid om de stad Bukhara op eigen gelegenheid nog eens te bekijken. Al doende kom ik terecht in een groot winkelcentrum buiten " de oude stad" en ontdek dat alles hier een stuk goedkoper is. Ook ontdek ik een prachtige Madrassa met 4 turquoise koepels genaamd Chor minor Madrasa (1807). En ik heb de oude Zindon gevangenis bezocht waar de beruchte" Bug Pit" kerker te zien is (een put die 6 m. diep is) waar de twee Britse spionnen kapitein Connolly en kolonel Stoddart gedurende 3 jaar werden vastgehouden door Nasrullah, de brutale emir van Bukhara . Beiden werden vervolgens onthoofd op het plein voor de Ark. In Bukhara kun je ook prachtige handgemaakte tapijten en kleding kopen en prachtig gekleurd porselein. Helaas is het vandaag ook koud en nat en staan de plassen water op de straat. Die regen is zeer uitzonderlijk voor deze periode. Ook hier zijn veel toeristen te vinden, die vooral in april en mei komen want in de zomer ( juli, aug.) is het veel te warm (30-40 graden) en ' s winters (nov.dec.Jan.) kan het 10 graden onder nul zijn). Vanochtend ook als fysio. weer actief geweest omdat mijn slaapmaatje rugklachten had met uitstralende pijn in haar been. Het is vandaag 1ste Paasdag, maar dit wordt in dit moslim land niet gevierd.
Maandag 22 april: van Bukhara naar Nurota: 180 km.
Vandaag rijden we naar de Kyzylkhum (roodzand en grind) woestijn in de buurt van de stad Nurata. De zon schijnt zowaar, al is de temperatuur nog wel wat laag. Onderweg hebben we verschillende stops nl. bij een pottenbakkerij waar we een demonstratie krijgen hoe ze van klei, potten en schalen maken. Ook maken we een fotostop bij een gerestaureerde Karavanserai " Sardoba " met een waterreservoir uit de 14de eeuw. Onderweg zien we hele velden met klaprozen die het hele landschap rood kleuren. Prachtig, ik heb nog nooit zoveel klaprozen bij elkaar gezien. !!! Aangezien de weg geblokkeerd is moeten we omrijden met als gevolg dat we pas om 15.00 uur kunnen gaan lunchen in het plaatsje Nurota Sahri ,met diverse salades, een mix van aardappels, rundvlees, gekookte wortels en koffie met cake en pistache noten na voor 40000 (sum (= $5) voor 20 mensen. Super goedkoop!!
Nurata ligt aan de voet van het Nuratau gebergte en het is een bedevaartsoord. Het heeft een mooie moskee genaamd Chil Ustun en ruïnes van het Fort Nur van Alexander de Grote (4de eeuw voor Christus) dat op een heuvel ligt, en rotstekeningen gemaakt door prehistorische volkeren . Het heeft ook ondergrondse waterpijpleidingen/kanalen (kyarizi) díe hun oorsprong hebben bij een heilige bron . Dit systeem is heden ten dagen nog steeds in gebruik. Vervolgens rijden we , via een smal zandpad door de Nurata heuvels, naar het Ajdarkul meer (200 km groot en zout water) . Ik had mijn zwemspullen meegenomen, maar er van afgezien om te gaan zwemmen want het was inmiddels 18.00 uur, bewolkt en 17 graden. Dus veel te koud voor mij !! We slapen vannacht in een yurt/joert kamp. Een yurt is een traditionele ronde tent waar rondtrekkende Nomaden normaliter in wonen die schapen, geiten of kamelen/paarden houden en die leven in de koude en droge steppegebieden in Centraal Azië . Het houten frame zijn de botten , het wol-vilt zijn de spieren , het canvas is de huid en de hoes erom heen zijn de kleren , de houtkachel is het hart (nu afwezig) en de geest bevindt zich tussen 2 staanders. Om 20.00 uur gebruiken we het avondeten in het restaurant van de camping. Het hoofdbestand van de maaltijd bestond ook nu uit aardappels en rauwkost. Daarna zitten we gezamenlijk buiten rond het kampvuur waar een Oezbeekse zanger zingt en speelt op zijn snaarinstrument. Het was gezellig, maar véél te koud om lang buiten te zitten. Het gevolg is dat ik met ijskoude voeten in mijn slaapzak kruip en het minstens 1 uur duurt voordat ze warm waren ondank de dikke doorgestikte deken die op mijn bed lag.
Dinsdag 23 april: van Nurota naar Samarkand (188 km., 4-5 uur rijden)
We sliepen vannacht met 4 vrouwen in yurt nr. 4. Hij was relatief goed geïsoleerd en niet zo gehorig. Het matras op het bed was dun, maar beter dan mijn eigen opblaasbare matras voor de tent. Ook nu start de dag met lichte regen. Het ontbijt gebruiken we weer in het campingrestaurant. Om 10.00 uur rijden we weg en gaan eerst terug naar het stadje Nurota waar we nu wel de gelegenheid krijgen om het kasteel/Fortress te bezoeken van Alexander de Grote. Het is vandaag toevallig een bijzondere dag waarop vele islamitische pelgrims het Chashma complex bezoeken bestaande uit Djuma moskee ( vrijdag moskee) quba ( badhuis), het Fort en de heilige bron. Volgens de legende viel duizenden jaren geleden een " vuur rots" ( waarschijnlijk een meteoriet) uit de lucht en er verscheen een bron van genezend water op de grond . Ze zeggen dat er soms ,vooral in het voorjaar en 's nachts, een straal verrijst uit het water wat het lokale gezegde bevestigd " Allah heeft ons nur (=straal)" gegeven. Waarschijnlijk dankt de plaats Nurata zijn naam aan Fort Nur en nur = straal . De islamitische gelovigen nemen water van de heilige bron mee naar huis.
Daarna rijden we in zuidelijke richting naar Samarkand waar we de komende 3 nachten zullen verblijven. Onderweg lunchen we naast de truck en dan begint het helaas weer te regenen. Het is een beetje afzien, want de wegen zitten vol met gaten en overal staan plassen op de weg. Om 17.00 uur arriveren we bij ons hotel Constantin. Het is een mooi hotel en ik, samen met mijn slaapmaatje Vicky, hebben een mooie kamer met een grote badkamer. ' s Avonds eten we gezamenlijk pizza in ons hotel omdat het centrum 6 km van het hotel ligt. Inmiddels heb ik al 2 patiënten met rugklachten die ik moet behandelen. Ik doe het met plezier.
Woensdag 24 april: Samarkand;
Na een perfect ontbijtbuffet gaan we met onze truck een city tour maken in de stad Samarkand. Doch we hebben wat oponthoud want bij het achteruitrijden bij het hotel raakt de truck een personenauto die daar geparkeerd stond met als gevolg, een flinke deuk aan de zijkant van de auto.
Samarkand is een historische stad omdat het de geboorte plaats is van de Turks-Mongoolse krijgsheer Timur Lenk en het hoofdkwartier van zijn sultanaat . Hij staat bekend als een van de grootste veroveraars in de Aziatische geschiedenis. Hij is geboren in 1336 en is gestorven in 1405 . In 1370 werd hij koning van Samarkand. Hij stierf op weg naar China.
Samarkand lag ook centraal op de Zijde route en vormde het kruispunt tussen Oost en West en een smeltkroes tussen verschillende culturen en tradities. We gaan verschillende moskeeën, Koranscholen, mausoleum e.a. bezoeken die allemaal prachtig versierd zijn met blauw mozaïek en goud waaronder:
1. Het Registanplein (15-17de eeuw). Het bevat 3 goed bewaarde koranscholen (madrassas : opleiding voor priesters) nl.: a) Ulug Beg/bek Madrasah (1417- 1420 gebouwd door Kavomiddin Sherozi (b) Tillakori Madrasah (1646-1660) c) Sherdor Madrasah (1619-1636, gebouwd door Usto Abdujabbor
2. Het Ulug Begh Observatorium (15de eeuw.
3. De Bibi-Khanummoskee (vrijdag moskee) (14-15de eeuw) genoemd naar de vrouw van de 14de eeuw heerser Timur. De buitenmuren zijn 167 m. lang en 109 m. breed
4. De begraafplaats / mausoleum Shah-I-Zinda ( betekent tombe van de levende koning) Het behoort tot de beroemdste begraafplaatsen van Centraal Azië. De meeste mausolea zijn tussen de 9de en 19de eeuw gebouwd en zijn prachtig versierd. Hier liggen familieleden en edelen van de heerser Timur begraven vanaf de 14de eeuw.. De heiligste shrine bevat waarschijnlijk het graf van Qusam-imb Abbas, de neef van de profeet Mohammed
5. Guri Amir Timur/Gur Emir Mausoleum (15de eeuw) = de laatste rustplaats van de Turks-Mongoolse veroveraar Timur Lenk
6. Herdenkingscomplex voor de 1ste president van Oezbekistan I A Karimove
We hebben genoten van de prachtige gebouwen, maar alles behalve van het weer. Het regende langdurig en het was koud. Het heeft in Oezbekistan de laatste 10 jaar niet zo veel geregend als nu. Dus we hebben pech dat we dit nu meemaken. Tussen de middag waren we bij de overdekte bazaar waar volop viel te proeven van de heerlijke combinaties van gedroogde abrikozen met walnoten en rozijnen, maar ook van vele andere noten, gedroogde vruchten een diverse broden. ' s Avonds was er een lasershow op het Registan plein, maar ik had zo mijn buik vol van het slechte weer dat ik geen zin had om weer naar buiten te gaan. Maar daar heb ik achteraf gezien wel spijt van gekregen want het was, volgens anderen, de moeite waard geweest.
Donderdag 25 april, Samarkand:
Vandaag hebben we een vrije dag die iedereen op zijn eigen wijze kan invullen. Ik voel me een beetje onthand want de gps van mijn Maps .Me app werkt niet naar behoren, waardoor het onverantwoord is om in mijn eentje naar de oude stadskern van Samarkand te lopen wat 6 km. van het hotel af ligt, want ik zal gegarandeerd verdwalen. Gelukkig zijn er nu meer groepsgenoten die dat stuk willen lopen zodat ik met hun mee kan lopen. Als mijn gps het opeens wel weer doet , ga ik alleen weer verder. Maar aan het begin van de middag houdt de gps het weer voor gezien en weet ik niet meer hoe ik weer thuis in mijn hotel kan komen. Gelukkig kom ik dan mijn kamergenoot Vicky tegen en gaan we samen verder met het bezichtigen van de oude stad. We komen op het Registan plein verschillende bruidsparen tegen die in die mooie omgeving trouwfoto's maken. Ze vinden het leuk om ook met ons op de foto te gaan. Terwijl we naar het hotel terug lopen gaat het weer regenen. We gaan naar een restaurant om te schuilen en om wat te eten. 's Avonds blijven we op onze hotelkamer en trekken een fles wijn open en doen ons te goed aan wat snacks , want beiden hebben we geen honger.
Vrijdag 26 april: van Samarkand naar Tashkent: 305 km, 5-6 uur rijden:
Na een uitgebreid ontbijtbuffet vertrekken we weer met de truck uit Samarkand. Het is droog, de temperatuur is aangenaam en er is zelfs wat blauw te zien aan de hemel. De route is echter niet zo boeiend. Vlak, geen bergen, hier en daar staat wat koolzaad, sommige bomen staan in bloei en anderen zitten al volledig in het blad. De meeste auto's zijn wit van kleur. Tussen de middag stoppen we bij een markt waar we wat kunnen kopen voor de lunch. Het is de 1ste markt die we tegen komen waar ze vlees roosteren, vooral kebab van rundvlees en kip. Hier zijn de dadels super goedkoop nl. 1 kg voor $1. Rond 15.30 uur arriveren we in Tashkent in het Uzbekistan hotel. Dit is een immens groot hotel met 17 verdiepingen, een fitness ruimte, en een conferentie zaal. Hier blijven we 3 nachten. Ik behandel eerst 2 groepsgenoten want het langdurig zitten in de truck begint zijn tol te eisen. Daarna loop ik nog even in het prachtige park aan de overzijde van het hotel waar ook een groot standbeeld van Amir Timur staat. ' s Avonds gaan we met z'n allen uit eten ter ere van het feit dat 6 groepsgenoten ons gaan verlaten. Zondag voegen zich nieuwe mensen bij de groep.
Zaterdag 27 april: Tashkent
Vandaag hebben we een vrije dag die ieder op zijn eigen wijze kan invullen. Het ontbijt vindt plaats in een geweldig groot restaurant in de vorm van een heel uitgebreid warm en koud ontbijtbuffet. Ik ga een aantal hoogtepunten van de stad lopend bezoeken. Het is vandaag zonnig en 19 graden, heerlijk !!. Ik heb er een beetje de pest in dat mijn app "Maps. Me" van mijn smartphone, nog steeds niet naar behoren werkt. Daarom heb ik deze app ook op mijn tablet gedownload en gebruik ik mijn tablet bij mijn ontdekkingstocht vandaag.
Tashkent is de hoofdstad van Oezbekistan en een echte Sovjet stad i.t.t. de vorige 3 steden die we bezocht hebben (Khiva, Bukhhara en Samarkand) omdat het oude Tashkent grotendeels verwoest werd door een aardbeving. De stad heeft ruim 2 miljoen inwoners en heeft een schone en moderne uitstraling en een aantal ongewone hedendaagse architectuur met brede lanen, pompeuze gebouwen, uitgestrekte pleinen en vele parken. Het heeft ook een ondergrondse metro. Ze zeggen dat het de mooiste stad van de Fergana vallei is. Ik loop eerst 5 km naar de grote Chorsu bazaar die deels open en deels overdekt is en waar veel traditionele theehuizen (chaikhana's) te vinden zijn. Daarna bezoek ik de Kukeldash madrassas: dit is een middeleeuwse madrassa gebouwd rond 1570 . En bekijk van buiten de ernaast gelegen Juma moskee (vrijdagmoskee). Vervolgens ga ik op zoek naar het Hast Imam complex. Een taxi chauffeur wijst me ( misschien met opzet) een weg die flink om was. Maar dat werd weer goed gemaakt door een lift die een aardige Oezbeekse man me daar naar toe gaf. In het museum van het complex bevindt zich de Uthman koran of Tashkent koran. Dit is de oudste koran en eigendom van Uthman van AD 651 = ca. 20 jr. na de dood van Mohammed ). Binnen dit complex liggen ook de Medrese Barak Khan en de Kafal Soshi Mausoleum. Het zijn allemaal mooie gebouwen met turquoise koepels en blauwe mozaïek tegels. Op de terugweg loop ik weer over de Bazaar ( en proef weer gedroogde perziken, pruimen , dadels en noten) en langs het Bevrijdings- monument. In het park vindt een modeshow plaats waar ik met plezier naar heb gekeken. Terugkijkend heb ik vandaag wel 20-25 km gelopen. Dit was heerlijk bij zo'n prachtig weer en in een mooie omgeving.
Zondag 28 april; Tashkent:
Vandaag weer een vrije dag om Tashkent te bezoeken. De groep is al wat uitgedund doordat een paar groepsgenoten vannacht al het vliegtuig hebben genomen. Zo ook mijn slaapmaatje Vicky. Gelukkig is het ook vandaag mooi weer . Het is zondag en daarom wilde ik een kerk bezoeken. Er is een katholieke kerk, maar ik besluit om naar de Grieks Orthodoxe kerk te gaan, genaamd Uspensky Cathedral. Toevallig val ik met de neus in de boter omdat zij vandaag Pasen vieren. Vele gelovigen zitten op de grond in de binnenplaats met gekleurde eieren en paasbroden en andere zoetigheid. De priester met zijn aanhang besprenkelt hun met wijwater. Daarna bezoek ik nog een Koranschool en de T.V. toren. Ze lagen behoorlijk ver uit elkaar , dus ik heb weer ruim 20 km gelopen. Het verbaast mij dat zowel de wegen als de parken er zo schoon en verzorgd uit zien. De gebouwen zien er mooi en uniform uit, er zijn overal voet- en fietspaden, er zijn heel veel grote parken . Schoonmakers houden de wegen en de parken schoon. De mensen zijn aardig en lijken niet op de Russen die ik in het verleden ontmoet heb, alleen spreken de meesten alleen Oezbeeks en Russisch en geen Engels. Om 18.00 uur hebben we een briefing waarbij de nieuwe 5 nieuwe mensen ook aanwezig zijn. Daarna gaan we gezamenlijk naar een restaurant om te eten. Bij de nieuwelingen zit zowaar 1 Zwitser, 1 man uit Alaska en een vrouw uit Nederland en uit Australië en een Engelse. Vandaag deel ik mijn kamer met Sam, een meisje uit Australië. Haar moeder, met wie ze de laatste 14 dagen heeft gereisd, vliegt morgen terug naar Australië.
Maandag 29 april. van Tashkent naar Ferghana city, 320 km:
Na het ontbijt rijden we met 4 taxi's en 1 minibus via de Ķamchik-pas naar Kokand en dan naar de stad Fergana. De truck moet deze pas passeren zonder passagiers en zal vanavond in Ferghana arriveren, vandaar dat we met taxi's vervoerd worden. Voor het geval dat de truck met onze bagage pech krijgt onderweg nemen we een kleine tas met een set extra kleren mee, voor het geval dat we een of twee dagen niet de beschikking hebben over onze bagage. Ook vandaag is het warm, maar wel wat nevelig. Op sommige stukken passeren we bergen bedekt met sneeuw. We maken een fotostop bij een rivier met een mooi uitzicht en om te lunchen. Ook in Kokand gaan we lunchen en zie ik hoe ze een soort samosa in een aardewerk pot bakken. Tevens bezoeken we het Khudajar Khan paleis gebouwd in 1871 en nu mooi gerestaureerd is ( voor mij te mooi gerestaureerd) . Terwijl ik buiten rond loop willen 3 meisjes van een jaar of 18 hun Engels oefenen en gaan met mij een gesprek aan. Daarna rijden we naar Margilan en bezoeken daar de zijde fabriek waar we uitleg krijgen hoe zijde wordt gemaakt: De zijderups eet de blaadjes van de moerbeiboom. Hij produceert twee draden tegelijkertijd en met een soort lijm, sericin genaamd, dat uit zijn lijfje komt, weeft hij een cocon om zich heen, dat met die lijm goed vast blijft zitten. In totaal maakt de zijderups 2000 meter draad. Er zijn 350 zijde cocoonen nodig om een stropdas te maken.
Daarna rijden we door naar Fergana, waar we overnachten in 777 club hotel . Het is een hotel met een zwembad. Mijn slaapmaatje is Lisa uit Nederland. Nu kan ik voor het eerst sinds 3 maanden weer Nederlands spreken.
Dinsdag 30 april: Kirgizië: via Osh, (120 km) naar Arslanbob (180 km)
Na het ontbijt verlaten we om 8.00 uur ons hotel en rijden naar de grens van Kirgizië (ca. 100 km) (Andijon- Dustlik). Wij passeren in 1,5 uur de grens, maar het duurt 3 uur voordat de papieren van de truck in orde worden bevonden. Rifat is onze nieuwe lokale gids in Kirgizië, die met ons meereist. Daarna vervolgen we onze weg naar Osh, waar we geld kunnen wisselen of pinnen en ergens kunnen lunchen of op de markt iets kunnen kopen voor de lunch. De walnoten zijn hier goedkoop: 350 som = $5 per kg. We zetten onze horloge 1 uur vooruit want het is in KIRGIZIË 1 uur later dan in Oezbekistan. Het slechte weer lijkt ons te achtervolgen want afgelopen nacht heeft het wéér geregend en overdag ziet het grijs en somber. Om 15.00 uur rijden we door naar Arslanbob, dit is nog 180 km. 90% van de bevolking van Arslanbob is Oezbeeks en minder dan 5% is Kirgizisch, Russisch, Tataars, Tadzjieks of Tjedsjeens. En 80% van de mensen in Kirgizië is moslim vooral Soenniet. Het is niet geoorloofd dat mannen en vrouwen elkaar de hand schudden of elkaar in de ogen kijken. Om 1700 uur breekt de hemel open en gaat de zon schijnen en er verschijnen glooiende heuvels bedekt met fris groen gras waar hier en daar schapen op grazen. Dit gebied staat bekend om zijn walnoten en walnoot-olie en is ,na het houden van vee, hun enigste bron van inkomsten De pluktijd is september, en de mannen hebben nu niets te doen en staan overal in groepjes te kletsen en de jongeren trekken weg en zoeken vooral werk in Rusland. Het is een afgelegen armoedig gebied waar we terecht zijn gekomen. Ook hier heeft het veel geregend wat te zien is aan de kolkende modder stromen die van de bergen komen. In Arslanbob overnachten we 2 nachten in 2 pensions die door twee families worden gerund. De kamers zijn erg basic en je moet naar buiten voor het toilet en de douche. We blijven eten in een van beide pensions. We zitten op lange lage banken en krijgen een salade en plöf voorgeschoteld. Het is gezellig
Woensdag 1 mei: Arslanbob:
Vandaag hebben we een vrije dag. Er zijn 3 opties om te doen: met een jeep een 5 uur durende tocht maken langs de watervallen en omgeving, incl.. een wandeling van 1,5 uur , ditzelfde doen met een paard, of alles wandelend doen. Ik ga samen met Bill uit Texas de wandeling maken . In totaal wandelen we 6,5 uur (20-25 km) Het weer varieert erg, we hebben zon, regen, bewolking, warmte en kou gehad. Het eerste stuk naar de grote waterval gaat geleidelijk omhoog, maar het laatste stuk is vrij steil. Hier komen we ook de groepsgenoten tegen die met de jeep en te paard zijn gegaan. Het uitzicht op de bergen met sneeuw is prachtig. Daarna lopen we naar beneden, een enkele keer lopen we verkeerd omdat " Maps.Me" de weg niet kan vinden. We lopen daarna naar de Kleine waterval. Daar zijn ook wat lokale toeristen en een grot waar de staart van een jongetje wordt afgeknipt als religieus ceremonieel. De paden naar beneden zijn erg modderig. Om 16.30 uur zijn we terug bij het pension. De anderen waren al vroeger terug. De zon blijft dan schijnen en het is buiten in de zon lekkerder dan binnen. Dus na wat gegeten te hebben loop ik naar het centrum van het stadje en zie een lokale markt. Ik koop nog een halve kilo gedroogde abrikozen voor €0,30 (lekker en goedkoop). ' s Avonds eten we in ons eigen guesthouse: gebakken aardappels en gebraden kip en een salade. Het is jammer dat ze ons geen lokaal voedsel voorschotelen. Het is koud in de eetkamer en het is wat ongemakkelijk zitten zo laag bij de grond. Daarna kneed ik de gespannen nek en schouderspieren van een groepsgenoot en kruip daarna in bed: de warmste plek in huis.
Donderdag 2 mei; van Arslanbob naar Toktugal reservoir: 100 km:
Als we om 7.00 uur opstaan is het buiten nat, somber en koud. Dit staat me een beetje tegen. Het ontbijt stelt ook niets voor: rijstpap , brood, abrikozen jam en Chili voor op het brood en een gekookt ei. Om 9.00 uur vertrekken we weer met de truck. We moeten 100 km rijden voordat we in Toktugal reservoir aankomen waar we wild kamperen. Gelukkig klaart onderweg het weer op met zon en een blauwe lucht. Onderweg gaat kookgroep 1 boodschappen doen voor de lunch en avondeten. De dorpjes die we passeren stellen niet veel voor, maar het landschap is groen en glooiend en soms zie je mannen en vrouwen hun land handmatig bewerken en rijden mensen op ezels. Maar naarmate we dichter bij onze lunch plaats komen bij de Naryn river in het Tortugul gebied ( de langste rivier die ontspringt in China) zien we steeds meer prachtige hoge rotsbergen. We lunchen naast de truck aan de oever van de Naryn rivier die schitterend blauw van kleur is. Daarna rijden we door naar onze camping vlak bij het Tortugul reservoir. Deze ligt aan het meer en vlak bij een hotel. Er zijn verschillende groeps genoten die een hotelkamer nemen, waar ze slechts $10 voor hoeven te betalen. Ik zet gewoon ,volgens plan, mijn tent op, evenals 3 anderen, en slaap in mijn eentje. Ik krijg daar wel een beetje spijt van als het begint te regenen. Kookgroep 1 verzorgd de avondmaaltijd: rijst met groenten en geraspte kaas en als nagerecht heerlijke aardbeien, sinaasappel en cake/koeken. Ik krijg een mailtje dat mijn huurders mijn huis hebben verlaten en de deur van het dakterras open hebben laten staan en alle lamellen open hebben gelaten. Daar ben ik niet zo blij mee. Dus ik probeer een aantal mensen in te schakelen die dat ongedaan kunnen maken. Rond 21.30 uur kruip ik in mijn slaapzak.
Vrijdag 3 mei: van Tortukol naar Kyzyl o.i : 320 km
Ik heb best goed geslapen. Gelukkig heeft het vannacht niet geregend en was het niet koud. Om 7.30 uur sta ik op en breek mijn tent af. De kookgroep maakt het ontbijt klaar met gebakken eieren en brood, bloemkool en aardappels in schil (!). Om 9.30 verlaten we weer de camping en rijden naar onze volgende bestemming. Ook nu is het landschap prachtig met bergen. De zon schijnt en het is half bewolkt: ik kan weer mijn broekrok en mijn sandalen aan. Hoe lang weet ik niet want het weer wisselt sterk. Maar naar mate we hoger komen , neemt de hoeveelheid sneeuw op de bergen toe. We moeten de Hananagat pas over die op 3200 m. ligt en daar is het helemaal wit. Hier maken we een fotostop. Prachtig gezicht !! Als we over de pas zijn en er weer groene weilanden verschijnen gaan we rond 13.00 uur lunchen. Kookgroep 1 verzorgt de lunch. In de zon en uit de wind is het lekker buiten, maar uit de zon en in de wind is het ijzig koud. Daarna rijden we door naar ons pension in Kyzyl-Oi in de Suusamyr vallei nabij de Kokomeren rivier op 1800 m. hoogte. Kuzyl-oi betekent rode kom omdat het omgeven is door rood gekleurde bergen. De gezichten van de bewoners hebben mongoloïde trekken (rond gezicht met spleet ogen). De mannen dragen wit-zwarte vilten hoeden en de vrouwen lange rokken en een sjaaltje om het hoofd. We worden verdeeld over 3 familie pensions. Ik slaap met 4 mannen en 2 vrouwen in 3 kamers in een pension. De kamers zijn met elkaar verbonden zodat je door alle kamers moet om naar buiten te gaan waar de douche en w.c. zijn. Alles behalve prettig. We moeten lopen naar het andere pension waar de kookgroep het eten klaar maakt. Ze hebben rijst met hachee klaar gemaakt en banaan in een zoete saus als nagerecht. Het smaakt prima, al is het in de kamer waar we eten ijzig koud en dáárdoor ongezellig. Maar het zou leuker zijn als we iets van het familie gebeuren zouden zien en meemaken met lokaal eten. Helaas is er geen tijd om hier te "hiken" of te raften omdat we hier slechts overnachten. Super jammer, want er zijn hier volop mogelijkheden . Het toerisme wordt hier gestimuleerd door CBT = Community Bases Tourism die sinds 2000 in de Naryn en Jalalabad regio's actief zijn om de tradities van Kirgizische bevolking te beschermen hun inkomen te verbeteren en om hier het toerisme promoten.
Zaterdag 4 mei; van Kyzyl-o.i. naar Kochkor: 120 km.
Om 7.30 uur sta ik op. Er is wat mis met de waterleiding want er is geen stromend water voor het toilet en om te wassen, dus het is een beetje behelpen. Maar het ontbijt in ons guesthouse is prima: lekker brood, gebakken eieren, zelfgemaakte compote en marmelade, kaas, noten, snoepjes en koekjes. Na een uitleg van onze lokale gids gaan we rijden in de richting van Kochkor. Het is zonnig en de lucht is grotendeels blauw. Hier door zijn de bergen bedekt met sneeuw nog mooier. Regelmatig passeren we kerkhoven die me doen denken aan Madurodam met kleine tempeltjes als graven. Rond 14.00 uur gaan we lunchen op een vlakte tussen de bergen naast de truck. In de zon is het lekker maar de wind is erg koud. Daarna rijden we door naar Kochkor. Daar krijgen we een demonstratie hoe ze vilten tapijten maken, genaamd shyrdak of syrmak. Om een shyrdak te maken heeft men wol van 5 schapen nodig 's Avonds wordt het diner verzorgd door het guesthouse: salade, soep, noedels met groenten en vlees. Daarna krijgen we een optreden van een zangkoortje die Kirgizische muziek zingt in traditionele kleding en muziekinstrumenten bespelen. Ze deden het met veel enthousiasme. Om 22.30 uur is het weer bedtijd en ik deel nu mijn kamer in het guesthouse met Sam uit Australië.
Zondag 5 mei, van Kochkor naar het Issuk Köl meer; 130 km
Om 8.00 uur is het ontbijt,verzorgd door het guesthouse: pannenkoeken, gekookt ei, brood, zelfgemaakte marmelade en gedroogde vruchten en noten. Daarna rijdt de truck weer naar het centrum van Kochkor zodat de kookgroep boodschappen kan doen Ik hoef niets te kopen, en maak van daaruit een wandeling van 1 uur. Eerst richting de prachtige witte besneeuwde bergen en terug met het zicht op de gekleurde bergen. Het is extra genieten omdat de zon schijnt en de lucht helder blauw is, al is de buiten temperatuur slechts 5 graden. Om 10.30 uur vertrekken we met de truck richting het Issyk Köl meer. Het is een mooie tocht deels langs de Karaunkur rivier /reservoir.(of Tjoek rivier) waar een onweersbui boven hangt. 's Middags krijgen we een demonstratie hoe het houten frame van een yurt /joert wordt gemaakt door mannen ( vrouwen maken het vilten doek): Kirgizische joerten zijn gemaakt van berkenpalen die gebonden zijn aan een traliewerk dat de verticale wanden vormt. De buitenkant is gemaakt van vilt en wol, dat waterafstotend en warm is, en wat gemakkelijk kan worden gepatcht als dat nodig is. De bovenkant van de yurt is een houten cirkel, een tunduk genaamd, die een van de meest essentiële symbolen van het gezin en het universum vormt. Een kleine viltflap bedekt de tunduk, die kan worden geopend wanneer het weer mooi is om lichte en frisse lucht binnen te laten en gesloten wanneer het weer koud en nat is. De tunduk is een van de meest essentiële ontwerpen in Kirgizië en wordt gebruikt op de vlag. Het midden van de yurt houdt het vuur vast, zodat de rook door de tunduk kan ontsnappen. Van oudsher was de rechterkant gereserveerd voor vrouwen en bevatten borden en kookgerei en items voor naaien en breien. De linkerkant, de zijde van de man, bevat harnassen en jachtmessen en alles wat nodig is voor het hoeden en jagen. Een Yurt kan 120 jaar mee, want het is makkelijk te repareren en mee te nemen door de nomaden. Weer opbouwen duurt 1 uur. Als je nu handmatig een yurt laat maken ben je $1000 kwijt. Daarna lunchen we naast de truck en rijden vervolgens naar een plaats waar we een demonstratie "arend jagen" bijwonen. Centraal Azië is de geboorte plaats van de valkerij. De nomaden volkeren, die duizenden jaren geleden door de steppes van Centraal Azië zwierven, waren de eerste mensen die roofvogels trainden om op klein wild te jagen (hazen, vossen). De Kirgizische jagers (berkutchi) jagen met steenarenden ( Berkut of vogel van God). De training zelf duurt 3-4 jaar voordat zowel de arend als jager klaar zijn voor de jacht. De berkitchi draagt de vogel op een zwarte leren handschoen en plaats een kap over de ogen tot dat hij een prooi ziet. Wanneer de jager de kap verwijdert, zet de arend meteen de jacht in en valt aan, waarbij hij z'n prooi doodt door z'n nek te breken. Tijdens de demonstratie zien we hoe hij een levend konijn vangt en een gevulde vossenvacht Daarna kunnen we oefenen hoe handig we zijn met pijl en boog schieten. Daarna rijden we naar onze yurt-camping Almaluu. Er staan wel 10 van die ronde tenten. In een yurt slapen 3 mensen op matrassen die op de grond liggen met 2 doorgestikte dekens erop. De camping is voorzien van w.c's, douches, een restaurant en zélfs een sauna. De omgeving is perfect om te wandelen naar het Zuid Issyk Köl meer en de nabij gelegen heuvels. Het Issyk Kol meer is omgeven door met sneeuw bedekte pieken maar het bevriest nooit, vandaar zijn naam " warm meer " Het bergmeer is 182 km lang en 60 km breed en ligt op 1607 m. hoogte. Het is, na het Titicaca meer, het 2de grootste bergmeer van de wereld. 118 rivieren en stromen eindigen in dit meer. Om 20.00 uur dineren we in het restaurant van de camping: soep, salade en dumblings met vlees en groenten welke hetzelfde smaken als de Nepalese momo's. Terwijl ik in bed lig komen 2 mannen van de camping de kachel in de yurt opstoken. Dit gaat gepaard met rook en een vieze lucht, maar na een half uur is dit gelukkig verdwenen
Maandag 6 mei: van Zuid Issyk Kül meer naar Jeti Ogüz Vallei:
Na een goede warme nacht sta ik om 7.00 uur op. Helaas is er tijdelijk geen water , dus ik kan me niet douchen. Dan maar een wandeling maken in de heuvels want het is fris maar de zon schijnt volop. Om 8.00 uur is het ontbijt in het restaurant van de camping.: gebakken ei en brood. Daarna rijden we naar de Jen Orguz vallei. Onderweg stoppen we bij de Fairy Tail canyon. Dit is een prachtig gebied met veel kleurige spitse heuvels en bergen gelijkend op een sprookje. Deze bewandelen we en maken mooie foto's en video's. Daarna rijden we naar het dichtstbijzijnde dorpje waar kookgroep 3, ik en 3 andere van de groep, boodschappen doen voor de lunch en avondeten. Iets verder op stoppen we en verzorgen de lunch naast de truck: stukjes gebraden kip, veel rauwkost, kaas en brood. Daarna rijden we nog een stukje verder over een smal zandpad en enkele houten bruggetjes (gelukkig sterk genoeg voor de truck) naar een mooie plek waar Dragoman zomers meestal kampeert , maar nu is het hiervoor te koud. Hier bestijgen we lopend een grafheuvel met uitzicht op puntige dieprode rotsen en een Zwitsers landschap. De truck rijdt terug naar het plaatsje waar we overnachten, maar een aantal actievelingen lopen die 5 km terug. Hier bevindt zich de gebroken hart rots : dit is een rode rots in de vorm van een gebroken hart. Omdat het te koud is om te kamperen overnachten we in guesthouse Koyok Yüy in Jeti Oguz waar ze kamers hebben voor 2 en 4 personen. We moeten dan snel aan de slag met het bereiden van het avondeten, buiten vóór het guesthouse. We maken rijst met chili con carne . Gelukkig kunnen we dit binnen opeten, al is de ruimte koud zonder kachel ( buiten temperatuur is - 1 graad). En direct na het eten ga ik gebruik maken van de enige douche, die we met 20 mensen moeten delen. Daarna kruip ik warm in het bed waar het matras bedekt is met plastic en een zware dikke doorgestikte deken me warm houdt.
Dinsdag 7 mei: van de Jeti Orguz vallei naar Karakol: 40 km.
Om 8.00 uur sta ik op want om 8.30 uur is het ontbijt welke kookgroep 4 buiten klaar maakt. Het is nog fris buiten , maar in hét zonnetje is het te doen. Daarna maken Bill en ik nog een bergwandeling van 1 uur (hoogte 2200m.) Jeti Oguz betekent 7 stieren hoofden , genoemd naar de rotsen die gesplitst zijn in 7 delen en gelijken op 7 stieren hoofden. Daarna vertrekken we met de truck om 11.00 uur richting de stad Karakol. Maar na 20 min. rijden moeten we omkeren want onze lokale gids Rifat blijkt zijn paspoort vergeten te zijn in ons guesthouse. Ook vandaag schijnt de zon en is de lucht helder blauw en 10 graden. Tussen de middag arriveren we in het Amir hotel in Karakol. Nu deel ik de kamer met Liza uit Nederland. Hier blijven we maar 1 nacht. Karakol ligt op de oostpunt van het Issyk Kul meer . Veel inwoners van Karakol zijn Dungan-mensen. Dit zijn een groep Arabisch-Chinese moslims die hun huizen in China ontvluchtten tijdens de revolutie tegen de boeddhisten in 187. Karakol is de grootste stad in de Oblast Yssyk-Kol, te midden van het prachtige centrale Tien Shan, die aan drie kanten boven opdoemt. Het is een rustige en kalme, provinciale locatie gelegen aan de oostelijke rand van het Yssyk-Kol-meer en aan de voet van die hoge majestueuze bergen - Pobeda Peak (7.409 m) en Khan Tengri (6.995 m) en 150 km van de grens van Kirgizië en China . Gesticht door Russische kolonisten in de 19de eeuw, heeft de stad nog steeds niet de sfeer van die tijd verloren Ik bezoek eerst de bazaar met vele kraampjes en winkels die gevestigd zijn in grote zee containers. Daarna ga ik geld wisselen en loop naar de heilige drie-eenheid kathedraal (holy Trinidad cathedral) . Dit is een houten orthodoxe kerk. Het verhaal van de kerk gaat terug tot juli 1869, toen Karakol in feite een garnizoensstad was die gevestigd was als buitenpost aan de randen van het tsaristische Russische rijk. In het stadscentrum werd een kapel opgericht om de kozakken en andere troepen te dienen die hierheen werden gestuurd, en een klein bakstenen gebouw op stenen fundamenten werd opgericht. De Karakol-kerk werd echter verwoest tijdens een aardbeving in 1889. Daarvoor in de plaats werd een mooie houten versierde kerk gebouwd die in 1895 klaar was.
Daarna loop Ik door naar de Dungan moskee. Dit is een zeer mooie houten moskee gebouwd door Chinese ambachtslieden in de Chinese kleuren rood, geel en groen, voor de lokale Dungans, tussen 1907 en 1910. Voltooid in 1910, werd de moskee gebouwd om Karakol's gemeenschap van Dungans te dienen (Chinese moslims die gevlucht waren voor vervolging in de jaren 1880). Ontworpen door een Chinese architect, is het gebouw volledig zonder spijkers gebouwd en veel van zijn beelden, waaronder een vuurwiel, weerspiegelen het pre-islamitische, boeddhistische verleden van de Dungans. In plaats van een minaret heeft de moskee een houten pagode.
Woensdag 8 mei: van Karakol naar Altyn Arashan (betekent :gouden spa)
Tussen 7.00-11.00 uur kunnen we ontbijten in het hotel in Karakol. Het is weer een geweldig ontbijtbuffet.
Om 11.00 uur gaan de mensen van 3 kookgroepen inkopen doen voor de maaltijden voor de komende 2 dagen. De jeep , die we ook gebruiken om naar Altyn Arashan te gaan, rijdt ons naar de markt van Karakol. En om 14.00 uur gaan we met een busje en een leger jeep naar Altyn Arashan, want de truck kan daar niet komen. De afstand is niet zover, slechts 30 km., maar we doen er 2,5 uur over omdat we moeten rijden in de bergen over een smal pad met forse stenen en kuilen. In de Altyn Arashan vallei verblijven we in guesthouse Altyn Arashan. We slapen in ruimtes waar 5 bedden in staan. We hebben de kookspullen meegenomen, en een kookgroep maakt de avondmaaltijd klaar in een ruimte die nog niet helemaal afgetimmerd is. Er bevinden zich warm water bronnen langs de rivier vallei, maar het stelt niet veel voor: een cementen keet met een waterbak van 2,5 bij 2,5 m. met warm bron water. Als we arriveren sneeuwt het en is het koud. Ik doe gauw mijn fleece jack en mijn dons jack en mijn bergschoenen aan en maak mijn 1ste hike. De natuur is hier prachtig: groene weiden, bergen bedekt met sneeuw en daarna ben ik warm. Om 19.30 uur is het eten klaar. Ze hebben heerlijke wraps gemaakt met kip en salade, alleen de ruimte waar we eten lijkt meer op een schuur en het is koud. Daarna moeten we buiten in de kou afwassen. Bah!! Gelukkig kunnen we daarna in een verwarmde ruimte een glaasje drinken, wat het een stuk gezelliger maakt.
Donderdag 9 mei; Altyn Arashan.
Vandaag hebben we een vrije dag Om 9.00 uur staat het ontbijt klaar, gemaakt door kookgroep 2. Zeven mensen van onze groep hebben besloten om vandaag al terug te keren naar Karakol omdat ze last hebben van de kou of van hoogte ziekte of van hun maag en darmen. Een minibusje brengt hen om 14.00 uur terug naar Karakol. Iedereen maakt zijn eigen lunchpakketje klaar bestaande uit gevulde wraps, brood, fruit en snoep. De meeste blijvers maken een korte of lange wandeling en gaan in de hot spring, die behoorlijk warm is. Ik maak eerst een wandeling van 1,5 uur aan de overzijde van de rivier. Ik ga terug naar het guesthouse als het pad dood loopt. Bij het guesthouse behandel ik Bill die veel last van zijn rug heeft. Daarna maak ik een wandeling van 6 uur. Eerst loopt het pad wat steil omhoog, maar gaat daarna over in een grasvlakte met aan de rechter kant bergen bedekt met sneeuw en een kolkende bergrivier en aan de linker kant zandbergen met polletjes gras . Hier en daar grazen koeien en bevinden zich poeltjes gevuld met warm bronwater en zijn soms delen van de meanderende rivier bevroren en bedekt met sneeuw. Aan het einde van de vallei komen de rechter en linker bergen bij elkaar. Het is een prachtige wandeling te meer omdat de zon volop schijnt en de lucht helder blauw is. Om 18.00 uur ben ik terug bij het guesthouse en ga in de hot spring die ik op dat moment helemaal voor mij alleen heb. Super lekker. 's Avonds eten we een echte Hollandse maaltijd; puree, bloemkool en kip.
Daarna gezellig napraten en borrelen: wijn, bier, wodka met fanta en een tweetal zoete lokale likeurtjes. Er wordt door de meesten veel alcohol gedronken en van alles door elkaar.
Vrijdag 10 mei; van Altyn Arashan naar Chon(g) Kemin.
Ik moet al om 6.00 uur uit de veren, want ik moet samen met mijn kookgroep het ontbijt verzorgen. We maken porridge en er is yoghurt met noten, rozijnen, en bananen. Geen brood want dat zou nu toch oud en droog zijn geweest. Om 8.00 uur rijden we, via dezelfde hobbelige bergweg, en met een volle jeep terug naar Karakol . Daar stappen we , bij hotel Amir, over op onze truck. Hiermee rijden we door naar Chon(g) Kemin ( in ons oorspronkelijke programma zouden we vandaag naar de Noord Issyk Kul gaan maar dat is gecanceld waarschijnlijk omdat het daar te koud is). Het wordt een warme en lange reisdag. Om 14.00 uur bereiken we Cholpon Ata aan het Issyk Kul meer, waar we de lunch naast de truck klaarmaken en nuttigen en de petroglyfen bewonderen die dateren uit de 5de eeuw voor Christus tot de 8ste eeuw na christus . Daarna rijden we door naar ons GBT Guesthouse Jekshen Chon Kemin waar we 's avonds pas om 19.45 uur arriveren. Gelukkig kunnen we in het guesthouse eten. De lange tafel ziet er prachtig uit met heel veel zoete etenswaar zoals koekjes, snoepjes e.a. dingen waarvan ik de naam niet ken. De maaltijd bestaat uit een soort risotto en salades. We slapen in ruimtes waar 2-4 bedden in staan met vele mooie tapijten op de grond en tegen de wand. Er is slechts 1 douche en 2 toiletten , dus het is goed opletten wanneer ze vrij zijn. Inmiddels heb ik al een paar dagen geen internet verbinding terwijl ik een Sim kaart van MegaCom had gekocht. Ik begrijp niet hoe dat kan, terwijl anderen met een simkaart wel verbinding hebben. Nu blijkt dat , ongeacht de hoeveelheid megabite, je de simkaart na één week moet verlengen en dat wist ik niet.
Zaterdag 11 mei; Chon(g) Kemin,
We ontbijten in het guesthouse om 8.00 uur met weer al die zoetigheid op tafel. Daarna maakt iedereen zijn eigen lunchpakket klaar met de ingrediënten die de kookgroep heeft ingekocht: heerlijke wraps met kaas en rauwkost, worst , noten en fruit. Een deel van de groep gaat paardrijden en een ander deel gaat " hiken". Ik kies voor de laatste optie want het is een schitterend gebied om te wandelen met uitgestrekte grasvlaktes en bergen bedekt met sneeuw en hier en daar een huisje en een kabbelend riviertje. De Chon(g) Kemin vallei ligt in het Tian Shah gebergte, die reikt boven de 7000 m. De vallei staat bekend om zijn prachtige flora en fauna. De zijkanten van de vallei vormen coniferen bossen. Je kunt er ook verschillende trekkingen maken langs de Chong Kemin rivier en raften op wild water en paardrijden . Het is de hele dag prachtig weer Doch er gebeurt iets ergs:: Op de heuvel met een mooi uitzichtpunt maak ik een video en eet mijn wrap op. Dan krijg ik ook last van diarree. Daarna loop ik naar het volgende dorpje waar zich een apart kerkhof bevindt. Terwijl ik naar de grote weg loop, ontdek ik dat ik mijn foto camera kwijt ben . Ik vermoed dat ik hem waarschijnlijk achter gelaten heb op het kerkhof of op het uitzichtpunt of daartussen waar ik af en toe mijn behoeften moest doen. Ik loop snel terug naar het kerkhof, maar daar zie ik hem niet. Daarna loop Ik weer de heuvel op met het mooie uitzicht en zie gedurende 1 min. een jongen en krijg het angstige vermoeden dat hij mijn camera heeft gevonden en mee heeft genomen , want hij was eventjes later nergens meer te bekennen. Ook kom ik een man te paard tegen. Ik probeer hem uit te leggen dat ik mijn fototoestel kwijt ben, maar hij snapt er niets van. Boven op de heuvel aangekomen is geen fotocamera te bespeuren. Ik loop weer terug naar het kerkhof en kijk nog eens extra goed, maar zonder resultaat. Dan moet ik me haasten , want om 16.30 uur zouden we met de truck naar de Nomad spelen gaan. Om 17.40 uur kom ik onderweg de truck tegen en stap in. Dit spel wordt gedaan met paarden waarbij de berijder eerst een lap op de grond moet oppakken vanaf de rug van het paard volop in galop. Daarna moeten ze proberen een vrouw op een paard te schaken. Tenslotte wordt een soort polo gespeeld met een dood onthoofd schaap wat op de grond ligt en men moet proberen om dat schaap te bemachtigen en te brengen naar een put. Daarna rijden we om 18.00 uur terug naar het guesthouse. Het zit me niet lekker dat ik mijn fototoestel nog niet gevonden heb en loop voor de 3de keer naar het uitzichtpunt en het kerkhof. Inmiddels ben ik doodop na 6 uur wandelen en ga op handen en voeten de berg op. Doch ook nu zonder resultaat. Om 20.15 uur, net voordat het donker is, ben ik terug bij het guesthouse. De groep heeft al gegeten. Ze hebben wat eten bewaard voor me, maar ik heb helemaal geen honger meer. Ik neem gauw een douche want de diarree heeft zelfs mijn kniebroek bevuild. En om 21.30 uur lig ik al in bed, half ziek van de diarree en dat ik mijn camera met al mijn video's kwijt ben
Zondag 12 mei; van Chon(g) Kemin naar Bisjkek: 150 km
Vannacht om 3.00 uur wakker geworden en weer gaan piekeren over mijn verloren camera. In Chon(g) Kemin is geen politie bureau dus ik moet wachten tot maandag om in Bisjkek aangifte te gaan doen. Het is somber en druilerig weer. Ik besef dan des te meer dat we de laatste dagen enorm geboft hebben met het weer. Na het zoete ontbijt om 8.30 uur vertrekken we om 9.30 uur met de truck in de richting van Bisjkek. Net voorbij Tokmok, in de Chuy vallei, bezoeken we de Burana toren , een minaret uit de 11de eeuw die oorspronkelijk 46 m. was, maar nu slechts 24 m., de overblijfselen van het historische dorp Balasagun met een moskee, mausoleum , grafstenen, beelden , molenstenen etc.. die aan het einde van de 9de eeuw door de Karakhaniden is gesticht. Het is inmiddels bewolkt, warm en benauwd geworden. Daarna gaan we onderweg in een mooie accommodatie lunchen en rijden door naar Bisjkek . Rond 16.00 uur arriveren we in ons hotel Asia mountains. Het is een mooi hotel met een zwembad zonder water. 's Avonds hebben we ons afscheidsdiner.
Maandag 13 mei: Bisjkek
Vanochtend om 7.00 uur is mijn slaapmaatje Lisa met de taxi naar de luchthaven gegaan.
Ik moet om 12.00 uur uitchecken. In de tussentijd ga ik lunchen en mijn koffer reorganiseren. Rifat, de lokale gids had me belooft om met me mee te gaan naar het politiebureau om aangifte te doen, maar hij is gisteren naar huis gegaan ( hij woont net over de grens in Tadzjikistan) , hopelijk komt hij op tijd terug. De rest van de dag hou ik me bezig met het afmaken en verzenden van mijn laatste vakantie verhaal ( en mogelijk wat foto's) op mijn weblog, winkelen, lezen etc.. Het is gelukkig een mooi hotel waar we zitten en het weer is prachtig, zonnig en warm tot 26 graden. Ik heb voor vannacht geen kamer geboekt want morgenochtend om 3.30 uur heb ik transport van het hotel geregeld die me naar de luchthaven brengt. Dus zolang zal ik in het hotel moeten wachten.
Dus dinsdag 14 mei om 0.6.10 uur vlieg ik met Aeroflot SU1883 van Bisjkek naar Moskou waar ik om 0.7.40 uur aankom.
Daarna vlieg ik ook met Aeroflot SU2550 om 0.9.10 van Moskou naar Amsterdam waar ik om 12.00 uur aankom.
Daarna neem ik de trein en tram naar IJsselstein
Dit zijn dan weer mijn laatste vakantie belevenissen. Het was, op een paar ongemakken na, een geweldige tijd. Het zal wel weer wennen zijn als ik weer thuis ben, maar gelukkig is het voorjaar begonnen in Nederland en kan ik weer gaan tennissen, hardlopen en fietsen. En ik verheug me er weer op om jullie te zien.
Hier nog wat informatie over KIRGIZIË
1. Er wonen veel Oezbeken in Kirgizië omdat een deel vroeger behoorde bij Oezbekistan
2. 80% van heet land bestaat uit bergen en 90% van het land ligt boven de 1500 m. hoogte
3. Het overgrote deel van de bevolking is islamiet
4. Het land grenst kloks-gewijs aan Kazachstan, China, Tadzjikistan en Oezbekistan
5. Chinezen bouwen hier ook de wegen.
6. Kirgizië is onafhankelijk geworden van Rusland in 1991.
7. Jongens tussen 20-35 jaar werken bijna allemaal in Rusland.
8. Bron van inkomsten is landbouw en veeteelt . Ze exporteren goud en gedroogde vruchten
9. De walnoot-bossen van Kirgizië zijn de grootste van de wereld
10. Het is toegestaan om 2 paspoorten te hebben. De meesten hebben een Russisch en Kirgizisch paspoort
11. De olie komt uit Rusland en het gas uit Oezbekistan .
12. 80% van de elektriciteit behoefte wordt voorzien door hydro elektriciteit
13. De Staat ziekenhuizen stammen uit de Sovjet-Unie tijd, zijn gratis maar oud en leveren slechte kwaliteit i.t.t. De particuliere ziekenhuizen. De artsen hebben vaak een dubbele baan omdat de staatsziekenhuizen slecht betalen.
14. Scholing op de lagere en middelbare school is gratis, maar voor de universiteit moet men betalen. Doch de mensen met een laag inkomen krijgen korting en als je een goede student bent en een aantal examens goed volbrengt is de universiteit opleiding ook gratis.
Groetjes van Francine
Mijn vakantie zit er op. Het was een geweldige tijd. Veel variatie in natuur, cultuur, temperatuur, onderkomen en mensen in Afrika, Nepal en Centraal Azië. Maar jullie zijn nog niet op de hoogte van de laatste 3 weken welke ik heb doorgebracht in Oezbekistan en Kirgizië, vandaar dit laatste verslag.
Donderdag 18 april: Khiva in Oezbekistan.
Om 8.00 uur zitten we aan het ontbijtbuffet in het restaurant van hotel Hayat Inn. Daarna hebben we met een lokale gids een rondleiding door de oude Khanate stadje Khiva. We zien de prachtige turkooizen Kalta minor minaret en de Mohammed Rakhim Kahn Madrassa, een museum gewijd aan de Khan die zich overgeeft aan de Russen in 1873. En het blauwe paleis van Tash Khovli. Tevens bewonderen we de Juma moskee ( de grootste moskee van het zuidelijk halfrond) en het 12de eeuwse fort van de Kuhna ark en het mausoleum van Pahlavon Mohammed, de legendarische 14de eeuwse dichter, filosoof, worstelaar en beschermheilige van Khiva. Khiva was ooit de hoofdstad van het Chehidian, een van de machtigste staten van Centraal Azië in de 12de eeuw totdat ze werden binnengevallen door Genghis Khan in 1220. Khiva rees opnieuw tot bekendheid als centrum van de Khanate van Khia tussen 1500 en 1924 toen het gebied opzettelijk werd opgenomen in de Sovjet Unie. Ook de oude muren , die vroeger de heiligdommen voor de reizigers van de Zijderoute beschermden, zijn prachtig intact gebleven. ' s Middags ga ik in mijn eentje en op mijn gemak nog eens het stadje rondlopen en laat alles goed in me inwerken. 's Avonds gaan we uit eten en genieten van de zonsondergang.
Vrijdag 19 april; van Khiva naar Bukhara, 460 km, 9 uur rijden;
Na het ontbijt rijden we met de truck rond 8.00 uur weg. Ook nu start de dag koud en somber/donkeŕ. We hebben een lange reisdag voor de boeg. We rijden vanaf Khiva in Zuid -Oostelijke richting naar Bukhara. De Oezbeekse gids reist met ons mee . Hij vertelt dat de bron van inkomsten van Oezbekistan zijn: gas, olie, katoen (2de grootste katoen exporteur), zijde en landbouw. Veel Oezbeken werken in Rusland en veel Russen werken voor de Oezbeekse regering. Hier rijden veel Lada's, Chevrolets en Toyota's i.v.m. de samenwerking met Rusland, Zuid Korea en de VS en omdat de Europese auto's te duur zijn voor de Oezbeken. De weg zit ook nu vol gaten, die de auto's en vrachtwagens proberen te ontwijken. Het landschap is vlak en droog (deels steppe/woestijn), maar in de buurt van water is het groen met gras en graan. Hier en daar zie je een spoorlijn. Zo'n 15 km voor Bukhara is de weg beter en neemt het aantal huizen geleidelijk toe. De temperatuur is gestegen, maar het blijft bewolkt. In Bukhara arriveren we bij ons hotel , genaamd Old City" om 17.30 uur. Ik ga eerst dollars wisselen in sums. Dit kan volgens de gids via een ATM: je stopt er dollars in en dan geeft de ATM sums, doch de beide ATM werken nu niet. Gelukkig kan ik wel in een hotel geld wisselen. Vanavond gaan we gezamenlijk Plöv eten, in een pension waar we ook een demonstratie krijgen hoe ze 'plöv" maken ( gebakken rijst op z'n Oezbeeks). Het wordt voorafgegaan met allerlei kleine hapjes en een dikke soep. Het smaakt prima. Alleen raakt mijn hoofd vol van het Engelse gekakel waarvan ik maar 75% versta doordat ze zo snel en soms ook onduidelijk praten met een accent. Helaas regent het vanavond. De eerste indruk van het plaatsje is positief: een stadje in de woestijn.
Zaterdag 20 april: Bukhara:
Vandaag hebben we onder begeleiding van onze lokale gids Akkie, lopend een " City tour" door de historische stad Bukhara gedaan. Veel gebouwen zijn in het verleden beschadigd door aardbevingen en oorlogen, maar de regering heeft veel geld gespendeerd aan de restauratie. We bezoeken o.a.;
1. De Arc Citadel /Arc Fortress ( 4de eeuw ). De arc werd gebruik als fort totdat de Russen Bukhara binnen vielen. Het bestaat uit : een moskee met oude Arabische boeken, een courtyard / binnenplaats kushbegi; met een winter en zomerdeel, de kroonhall met een schatkamer uit 17 de eeuw, een courtyard of greetings en een plaats voor paarden.
2. Het Poi-kalyan ensemble met: De Kalyan /Kalon Mosque =grote moskee. Dit is de grootste moskee van Bukhara, met plaats voor 9000 mensen en dateert uit 1514. De Kalyan minaret = grote minaret (Dode toren) die 47 m. hoog is. In het jaar 1127 werd in opdracht van de koning een vrouw van de minaret gegooid, doch ze overleefde het omdat ze heel veel kleren aan had. Hij fungeerde ook als wegwijzer voor handelaren die de Zijde route volgden. En de Miri-Arab Madrasah. Dit is een erg beroemde madrassa uit de 16 de eeuw. Het bevat 140 kamers en is een opleidings- instituut voor priesters Het is versierd met blauw mozaïek die bloemen bevatten.
3. Het Architectonisch ensemble Lyabi-Khauz , wat gevormd wordt door 3 grote monumentale gebouwen: De karavanserai ( nu Kukeldash madrasah uit 1568-1569) . Dit is de grootste madrassa in Bukhara. De Khanaka Nodir Divan-begi en Matrassen Nodir Diva-begi , die gebouwd is tussen 1619-1620. Het Laybiauz = labour house.
4. Het Ismail samoniy mausoleum. Het werd gebouwd tussen 892-943 als rustplaats voor Ismail Samani.
Het is een prachtig gerestaureerde stad met veel monumenten verspreid over de stad. Het is alleen jammer dat het koud en kil is en dat het af en toe regent.
Zondag 21 april: Bukhara:
Vandaag hebben we een vrije dag met volop gelegenheid om de stad Bukhara op eigen gelegenheid nog eens te bekijken. Al doende kom ik terecht in een groot winkelcentrum buiten " de oude stad" en ontdek dat alles hier een stuk goedkoper is. Ook ontdek ik een prachtige Madrassa met 4 turquoise koepels genaamd Chor minor Madrasa (1807). En ik heb de oude Zindon gevangenis bezocht waar de beruchte" Bug Pit" kerker te zien is (een put die 6 m. diep is) waar de twee Britse spionnen kapitein Connolly en kolonel Stoddart gedurende 3 jaar werden vastgehouden door Nasrullah, de brutale emir van Bukhara . Beiden werden vervolgens onthoofd op het plein voor de Ark. In Bukhara kun je ook prachtige handgemaakte tapijten en kleding kopen en prachtig gekleurd porselein. Helaas is het vandaag ook koud en nat en staan de plassen water op de straat. Die regen is zeer uitzonderlijk voor deze periode. Ook hier zijn veel toeristen te vinden, die vooral in april en mei komen want in de zomer ( juli, aug.) is het veel te warm (30-40 graden) en ' s winters (nov.dec.Jan.) kan het 10 graden onder nul zijn). Vanochtend ook als fysio. weer actief geweest omdat mijn slaapmaatje rugklachten had met uitstralende pijn in haar been. Het is vandaag 1ste Paasdag, maar dit wordt in dit moslim land niet gevierd.
Maandag 22 april: van Bukhara naar Nurota: 180 km.
Vandaag rijden we naar de Kyzylkhum (roodzand en grind) woestijn in de buurt van de stad Nurata. De zon schijnt zowaar, al is de temperatuur nog wel wat laag. Onderweg hebben we verschillende stops nl. bij een pottenbakkerij waar we een demonstratie krijgen hoe ze van klei, potten en schalen maken. Ook maken we een fotostop bij een gerestaureerde Karavanserai " Sardoba " met een waterreservoir uit de 14de eeuw. Onderweg zien we hele velden met klaprozen die het hele landschap rood kleuren. Prachtig, ik heb nog nooit zoveel klaprozen bij elkaar gezien. !!! Aangezien de weg geblokkeerd is moeten we omrijden met als gevolg dat we pas om 15.00 uur kunnen gaan lunchen in het plaatsje Nurota Sahri ,met diverse salades, een mix van aardappels, rundvlees, gekookte wortels en koffie met cake en pistache noten na voor 40000 (sum (= $5) voor 20 mensen. Super goedkoop!!
Nurata ligt aan de voet van het Nuratau gebergte en het is een bedevaartsoord. Het heeft een mooie moskee genaamd Chil Ustun en ruïnes van het Fort Nur van Alexander de Grote (4de eeuw voor Christus) dat op een heuvel ligt, en rotstekeningen gemaakt door prehistorische volkeren . Het heeft ook ondergrondse waterpijpleidingen/kanalen (kyarizi) díe hun oorsprong hebben bij een heilige bron . Dit systeem is heden ten dagen nog steeds in gebruik. Vervolgens rijden we , via een smal zandpad door de Nurata heuvels, naar het Ajdarkul meer (200 km groot en zout water) . Ik had mijn zwemspullen meegenomen, maar er van afgezien om te gaan zwemmen want het was inmiddels 18.00 uur, bewolkt en 17 graden. Dus veel te koud voor mij !! We slapen vannacht in een yurt/joert kamp. Een yurt is een traditionele ronde tent waar rondtrekkende Nomaden normaliter in wonen die schapen, geiten of kamelen/paarden houden en die leven in de koude en droge steppegebieden in Centraal Azië . Het houten frame zijn de botten , het wol-vilt zijn de spieren , het canvas is de huid en de hoes erom heen zijn de kleren , de houtkachel is het hart (nu afwezig) en de geest bevindt zich tussen 2 staanders. Om 20.00 uur gebruiken we het avondeten in het restaurant van de camping. Het hoofdbestand van de maaltijd bestond ook nu uit aardappels en rauwkost. Daarna zitten we gezamenlijk buiten rond het kampvuur waar een Oezbeekse zanger zingt en speelt op zijn snaarinstrument. Het was gezellig, maar véél te koud om lang buiten te zitten. Het gevolg is dat ik met ijskoude voeten in mijn slaapzak kruip en het minstens 1 uur duurt voordat ze warm waren ondank de dikke doorgestikte deken die op mijn bed lag.
Dinsdag 23 april: van Nurota naar Samarkand (188 km., 4-5 uur rijden)
We sliepen vannacht met 4 vrouwen in yurt nr. 4. Hij was relatief goed geïsoleerd en niet zo gehorig. Het matras op het bed was dun, maar beter dan mijn eigen opblaasbare matras voor de tent. Ook nu start de dag met lichte regen. Het ontbijt gebruiken we weer in het campingrestaurant. Om 10.00 uur rijden we weg en gaan eerst terug naar het stadje Nurota waar we nu wel de gelegenheid krijgen om het kasteel/Fortress te bezoeken van Alexander de Grote. Het is vandaag toevallig een bijzondere dag waarop vele islamitische pelgrims het Chashma complex bezoeken bestaande uit Djuma moskee ( vrijdag moskee) quba ( badhuis), het Fort en de heilige bron. Volgens de legende viel duizenden jaren geleden een " vuur rots" ( waarschijnlijk een meteoriet) uit de lucht en er verscheen een bron van genezend water op de grond . Ze zeggen dat er soms ,vooral in het voorjaar en 's nachts, een straal verrijst uit het water wat het lokale gezegde bevestigd " Allah heeft ons nur (=straal)" gegeven. Waarschijnlijk dankt de plaats Nurata zijn naam aan Fort Nur en nur = straal . De islamitische gelovigen nemen water van de heilige bron mee naar huis.
Daarna rijden we in zuidelijke richting naar Samarkand waar we de komende 3 nachten zullen verblijven. Onderweg lunchen we naast de truck en dan begint het helaas weer te regenen. Het is een beetje afzien, want de wegen zitten vol met gaten en overal staan plassen op de weg. Om 17.00 uur arriveren we bij ons hotel Constantin. Het is een mooi hotel en ik, samen met mijn slaapmaatje Vicky, hebben een mooie kamer met een grote badkamer. ' s Avonds eten we gezamenlijk pizza in ons hotel omdat het centrum 6 km van het hotel ligt. Inmiddels heb ik al 2 patiënten met rugklachten die ik moet behandelen. Ik doe het met plezier.
Woensdag 24 april: Samarkand;
Na een perfect ontbijtbuffet gaan we met onze truck een city tour maken in de stad Samarkand. Doch we hebben wat oponthoud want bij het achteruitrijden bij het hotel raakt de truck een personenauto die daar geparkeerd stond met als gevolg, een flinke deuk aan de zijkant van de auto.
Samarkand is een historische stad omdat het de geboorte plaats is van de Turks-Mongoolse krijgsheer Timur Lenk en het hoofdkwartier van zijn sultanaat . Hij staat bekend als een van de grootste veroveraars in de Aziatische geschiedenis. Hij is geboren in 1336 en is gestorven in 1405 . In 1370 werd hij koning van Samarkand. Hij stierf op weg naar China.
Samarkand lag ook centraal op de Zijde route en vormde het kruispunt tussen Oost en West en een smeltkroes tussen verschillende culturen en tradities. We gaan verschillende moskeeën, Koranscholen, mausoleum e.a. bezoeken die allemaal prachtig versierd zijn met blauw mozaïek en goud waaronder:
1. Het Registanplein (15-17de eeuw). Het bevat 3 goed bewaarde koranscholen (madrassas : opleiding voor priesters) nl.: a) Ulug Beg/bek Madrasah (1417- 1420 gebouwd door Kavomiddin Sherozi (b) Tillakori Madrasah (1646-1660) c) Sherdor Madrasah (1619-1636, gebouwd door Usto Abdujabbor
2. Het Ulug Begh Observatorium (15de eeuw.
3. De Bibi-Khanummoskee (vrijdag moskee) (14-15de eeuw) genoemd naar de vrouw van de 14de eeuw heerser Timur. De buitenmuren zijn 167 m. lang en 109 m. breed
4. De begraafplaats / mausoleum Shah-I-Zinda ( betekent tombe van de levende koning) Het behoort tot de beroemdste begraafplaatsen van Centraal Azië. De meeste mausolea zijn tussen de 9de en 19de eeuw gebouwd en zijn prachtig versierd. Hier liggen familieleden en edelen van de heerser Timur begraven vanaf de 14de eeuw.. De heiligste shrine bevat waarschijnlijk het graf van Qusam-imb Abbas, de neef van de profeet Mohammed
5. Guri Amir Timur/Gur Emir Mausoleum (15de eeuw) = de laatste rustplaats van de Turks-Mongoolse veroveraar Timur Lenk
6. Herdenkingscomplex voor de 1ste president van Oezbekistan I A Karimove
We hebben genoten van de prachtige gebouwen, maar alles behalve van het weer. Het regende langdurig en het was koud. Het heeft in Oezbekistan de laatste 10 jaar niet zo veel geregend als nu. Dus we hebben pech dat we dit nu meemaken. Tussen de middag waren we bij de overdekte bazaar waar volop viel te proeven van de heerlijke combinaties van gedroogde abrikozen met walnoten en rozijnen, maar ook van vele andere noten, gedroogde vruchten een diverse broden. ' s Avonds was er een lasershow op het Registan plein, maar ik had zo mijn buik vol van het slechte weer dat ik geen zin had om weer naar buiten te gaan. Maar daar heb ik achteraf gezien wel spijt van gekregen want het was, volgens anderen, de moeite waard geweest.
Donderdag 25 april, Samarkand:
Vandaag hebben we een vrije dag die iedereen op zijn eigen wijze kan invullen. Ik voel me een beetje onthand want de gps van mijn Maps .Me app werkt niet naar behoren, waardoor het onverantwoord is om in mijn eentje naar de oude stadskern van Samarkand te lopen wat 6 km. van het hotel af ligt, want ik zal gegarandeerd verdwalen. Gelukkig zijn er nu meer groepsgenoten die dat stuk willen lopen zodat ik met hun mee kan lopen. Als mijn gps het opeens wel weer doet , ga ik alleen weer verder. Maar aan het begin van de middag houdt de gps het weer voor gezien en weet ik niet meer hoe ik weer thuis in mijn hotel kan komen. Gelukkig kom ik dan mijn kamergenoot Vicky tegen en gaan we samen verder met het bezichtigen van de oude stad. We komen op het Registan plein verschillende bruidsparen tegen die in die mooie omgeving trouwfoto's maken. Ze vinden het leuk om ook met ons op de foto te gaan. Terwijl we naar het hotel terug lopen gaat het weer regenen. We gaan naar een restaurant om te schuilen en om wat te eten. 's Avonds blijven we op onze hotelkamer en trekken een fles wijn open en doen ons te goed aan wat snacks , want beiden hebben we geen honger.
Vrijdag 26 april: van Samarkand naar Tashkent: 305 km, 5-6 uur rijden:
Na een uitgebreid ontbijtbuffet vertrekken we weer met de truck uit Samarkand. Het is droog, de temperatuur is aangenaam en er is zelfs wat blauw te zien aan de hemel. De route is echter niet zo boeiend. Vlak, geen bergen, hier en daar staat wat koolzaad, sommige bomen staan in bloei en anderen zitten al volledig in het blad. De meeste auto's zijn wit van kleur. Tussen de middag stoppen we bij een markt waar we wat kunnen kopen voor de lunch. Het is de 1ste markt die we tegen komen waar ze vlees roosteren, vooral kebab van rundvlees en kip. Hier zijn de dadels super goedkoop nl. 1 kg voor $1. Rond 15.30 uur arriveren we in Tashkent in het Uzbekistan hotel. Dit is een immens groot hotel met 17 verdiepingen, een fitness ruimte, en een conferentie zaal. Hier blijven we 3 nachten. Ik behandel eerst 2 groepsgenoten want het langdurig zitten in de truck begint zijn tol te eisen. Daarna loop ik nog even in het prachtige park aan de overzijde van het hotel waar ook een groot standbeeld van Amir Timur staat. ' s Avonds gaan we met z'n allen uit eten ter ere van het feit dat 6 groepsgenoten ons gaan verlaten. Zondag voegen zich nieuwe mensen bij de groep.
Zaterdag 27 april: Tashkent
Vandaag hebben we een vrije dag die ieder op zijn eigen wijze kan invullen. Het ontbijt vindt plaats in een geweldig groot restaurant in de vorm van een heel uitgebreid warm en koud ontbijtbuffet. Ik ga een aantal hoogtepunten van de stad lopend bezoeken. Het is vandaag zonnig en 19 graden, heerlijk !!. Ik heb er een beetje de pest in dat mijn app "Maps. Me" van mijn smartphone, nog steeds niet naar behoren werkt. Daarom heb ik deze app ook op mijn tablet gedownload en gebruik ik mijn tablet bij mijn ontdekkingstocht vandaag.
Tashkent is de hoofdstad van Oezbekistan en een echte Sovjet stad i.t.t. de vorige 3 steden die we bezocht hebben (Khiva, Bukhhara en Samarkand) omdat het oude Tashkent grotendeels verwoest werd door een aardbeving. De stad heeft ruim 2 miljoen inwoners en heeft een schone en moderne uitstraling en een aantal ongewone hedendaagse architectuur met brede lanen, pompeuze gebouwen, uitgestrekte pleinen en vele parken. Het heeft ook een ondergrondse metro. Ze zeggen dat het de mooiste stad van de Fergana vallei is. Ik loop eerst 5 km naar de grote Chorsu bazaar die deels open en deels overdekt is en waar veel traditionele theehuizen (chaikhana's) te vinden zijn. Daarna bezoek ik de Kukeldash madrassas: dit is een middeleeuwse madrassa gebouwd rond 1570 . En bekijk van buiten de ernaast gelegen Juma moskee (vrijdagmoskee). Vervolgens ga ik op zoek naar het Hast Imam complex. Een taxi chauffeur wijst me ( misschien met opzet) een weg die flink om was. Maar dat werd weer goed gemaakt door een lift die een aardige Oezbeekse man me daar naar toe gaf. In het museum van het complex bevindt zich de Uthman koran of Tashkent koran. Dit is de oudste koran en eigendom van Uthman van AD 651 = ca. 20 jr. na de dood van Mohammed ). Binnen dit complex liggen ook de Medrese Barak Khan en de Kafal Soshi Mausoleum. Het zijn allemaal mooie gebouwen met turquoise koepels en blauwe mozaïek tegels. Op de terugweg loop ik weer over de Bazaar ( en proef weer gedroogde perziken, pruimen , dadels en noten) en langs het Bevrijdings- monument. In het park vindt een modeshow plaats waar ik met plezier naar heb gekeken. Terugkijkend heb ik vandaag wel 20-25 km gelopen. Dit was heerlijk bij zo'n prachtig weer en in een mooie omgeving.
Zondag 28 april; Tashkent:
Vandaag weer een vrije dag om Tashkent te bezoeken. De groep is al wat uitgedund doordat een paar groepsgenoten vannacht al het vliegtuig hebben genomen. Zo ook mijn slaapmaatje Vicky. Gelukkig is het ook vandaag mooi weer . Het is zondag en daarom wilde ik een kerk bezoeken. Er is een katholieke kerk, maar ik besluit om naar de Grieks Orthodoxe kerk te gaan, genaamd Uspensky Cathedral. Toevallig val ik met de neus in de boter omdat zij vandaag Pasen vieren. Vele gelovigen zitten op de grond in de binnenplaats met gekleurde eieren en paasbroden en andere zoetigheid. De priester met zijn aanhang besprenkelt hun met wijwater. Daarna bezoek ik nog een Koranschool en de T.V. toren. Ze lagen behoorlijk ver uit elkaar , dus ik heb weer ruim 20 km gelopen. Het verbaast mij dat zowel de wegen als de parken er zo schoon en verzorgd uit zien. De gebouwen zien er mooi en uniform uit, er zijn overal voet- en fietspaden, er zijn heel veel grote parken . Schoonmakers houden de wegen en de parken schoon. De mensen zijn aardig en lijken niet op de Russen die ik in het verleden ontmoet heb, alleen spreken de meesten alleen Oezbeeks en Russisch en geen Engels. Om 18.00 uur hebben we een briefing waarbij de nieuwe 5 nieuwe mensen ook aanwezig zijn. Daarna gaan we gezamenlijk naar een restaurant om te eten. Bij de nieuwelingen zit zowaar 1 Zwitser, 1 man uit Alaska en een vrouw uit Nederland en uit Australië en een Engelse. Vandaag deel ik mijn kamer met Sam, een meisje uit Australië. Haar moeder, met wie ze de laatste 14 dagen heeft gereisd, vliegt morgen terug naar Australië.
Maandag 29 april. van Tashkent naar Ferghana city, 320 km:
Na het ontbijt rijden we met 4 taxi's en 1 minibus via de Ķamchik-pas naar Kokand en dan naar de stad Fergana. De truck moet deze pas passeren zonder passagiers en zal vanavond in Ferghana arriveren, vandaar dat we met taxi's vervoerd worden. Voor het geval dat de truck met onze bagage pech krijgt onderweg nemen we een kleine tas met een set extra kleren mee, voor het geval dat we een of twee dagen niet de beschikking hebben over onze bagage. Ook vandaag is het warm, maar wel wat nevelig. Op sommige stukken passeren we bergen bedekt met sneeuw. We maken een fotostop bij een rivier met een mooi uitzicht en om te lunchen. Ook in Kokand gaan we lunchen en zie ik hoe ze een soort samosa in een aardewerk pot bakken. Tevens bezoeken we het Khudajar Khan paleis gebouwd in 1871 en nu mooi gerestaureerd is ( voor mij te mooi gerestaureerd) . Terwijl ik buiten rond loop willen 3 meisjes van een jaar of 18 hun Engels oefenen en gaan met mij een gesprek aan. Daarna rijden we naar Margilan en bezoeken daar de zijde fabriek waar we uitleg krijgen hoe zijde wordt gemaakt: De zijderups eet de blaadjes van de moerbeiboom. Hij produceert twee draden tegelijkertijd en met een soort lijm, sericin genaamd, dat uit zijn lijfje komt, weeft hij een cocon om zich heen, dat met die lijm goed vast blijft zitten. In totaal maakt de zijderups 2000 meter draad. Er zijn 350 zijde cocoonen nodig om een stropdas te maken.
Daarna rijden we door naar Fergana, waar we overnachten in 777 club hotel . Het is een hotel met een zwembad. Mijn slaapmaatje is Lisa uit Nederland. Nu kan ik voor het eerst sinds 3 maanden weer Nederlands spreken.
Dinsdag 30 april: Kirgizië: via Osh, (120 km) naar Arslanbob (180 km)
Na het ontbijt verlaten we om 8.00 uur ons hotel en rijden naar de grens van Kirgizië (ca. 100 km) (Andijon- Dustlik). Wij passeren in 1,5 uur de grens, maar het duurt 3 uur voordat de papieren van de truck in orde worden bevonden. Rifat is onze nieuwe lokale gids in Kirgizië, die met ons meereist. Daarna vervolgen we onze weg naar Osh, waar we geld kunnen wisselen of pinnen en ergens kunnen lunchen of op de markt iets kunnen kopen voor de lunch. De walnoten zijn hier goedkoop: 350 som = $5 per kg. We zetten onze horloge 1 uur vooruit want het is in KIRGIZIË 1 uur later dan in Oezbekistan. Het slechte weer lijkt ons te achtervolgen want afgelopen nacht heeft het wéér geregend en overdag ziet het grijs en somber. Om 15.00 uur rijden we door naar Arslanbob, dit is nog 180 km. 90% van de bevolking van Arslanbob is Oezbeeks en minder dan 5% is Kirgizisch, Russisch, Tataars, Tadzjieks of Tjedsjeens. En 80% van de mensen in Kirgizië is moslim vooral Soenniet. Het is niet geoorloofd dat mannen en vrouwen elkaar de hand schudden of elkaar in de ogen kijken. Om 1700 uur breekt de hemel open en gaat de zon schijnen en er verschijnen glooiende heuvels bedekt met fris groen gras waar hier en daar schapen op grazen. Dit gebied staat bekend om zijn walnoten en walnoot-olie en is ,na het houden van vee, hun enigste bron van inkomsten De pluktijd is september, en de mannen hebben nu niets te doen en staan overal in groepjes te kletsen en de jongeren trekken weg en zoeken vooral werk in Rusland. Het is een afgelegen armoedig gebied waar we terecht zijn gekomen. Ook hier heeft het veel geregend wat te zien is aan de kolkende modder stromen die van de bergen komen. In Arslanbob overnachten we 2 nachten in 2 pensions die door twee families worden gerund. De kamers zijn erg basic en je moet naar buiten voor het toilet en de douche. We blijven eten in een van beide pensions. We zitten op lange lage banken en krijgen een salade en plöf voorgeschoteld. Het is gezellig
Woensdag 1 mei: Arslanbob:
Vandaag hebben we een vrije dag. Er zijn 3 opties om te doen: met een jeep een 5 uur durende tocht maken langs de watervallen en omgeving, incl.. een wandeling van 1,5 uur , ditzelfde doen met een paard, of alles wandelend doen. Ik ga samen met Bill uit Texas de wandeling maken . In totaal wandelen we 6,5 uur (20-25 km) Het weer varieert erg, we hebben zon, regen, bewolking, warmte en kou gehad. Het eerste stuk naar de grote waterval gaat geleidelijk omhoog, maar het laatste stuk is vrij steil. Hier komen we ook de groepsgenoten tegen die met de jeep en te paard zijn gegaan. Het uitzicht op de bergen met sneeuw is prachtig. Daarna lopen we naar beneden, een enkele keer lopen we verkeerd omdat " Maps.Me" de weg niet kan vinden. We lopen daarna naar de Kleine waterval. Daar zijn ook wat lokale toeristen en een grot waar de staart van een jongetje wordt afgeknipt als religieus ceremonieel. De paden naar beneden zijn erg modderig. Om 16.30 uur zijn we terug bij het pension. De anderen waren al vroeger terug. De zon blijft dan schijnen en het is buiten in de zon lekkerder dan binnen. Dus na wat gegeten te hebben loop ik naar het centrum van het stadje en zie een lokale markt. Ik koop nog een halve kilo gedroogde abrikozen voor €0,30 (lekker en goedkoop). ' s Avonds eten we in ons eigen guesthouse: gebakken aardappels en gebraden kip en een salade. Het is jammer dat ze ons geen lokaal voedsel voorschotelen. Het is koud in de eetkamer en het is wat ongemakkelijk zitten zo laag bij de grond. Daarna kneed ik de gespannen nek en schouderspieren van een groepsgenoot en kruip daarna in bed: de warmste plek in huis.
Donderdag 2 mei; van Arslanbob naar Toktugal reservoir: 100 km:
Als we om 7.00 uur opstaan is het buiten nat, somber en koud. Dit staat me een beetje tegen. Het ontbijt stelt ook niets voor: rijstpap , brood, abrikozen jam en Chili voor op het brood en een gekookt ei. Om 9.00 uur vertrekken we weer met de truck. We moeten 100 km rijden voordat we in Toktugal reservoir aankomen waar we wild kamperen. Gelukkig klaart onderweg het weer op met zon en een blauwe lucht. Onderweg gaat kookgroep 1 boodschappen doen voor de lunch en avondeten. De dorpjes die we passeren stellen niet veel voor, maar het landschap is groen en glooiend en soms zie je mannen en vrouwen hun land handmatig bewerken en rijden mensen op ezels. Maar naarmate we dichter bij onze lunch plaats komen bij de Naryn river in het Tortugul gebied ( de langste rivier die ontspringt in China) zien we steeds meer prachtige hoge rotsbergen. We lunchen naast de truck aan de oever van de Naryn rivier die schitterend blauw van kleur is. Daarna rijden we door naar onze camping vlak bij het Tortugul reservoir. Deze ligt aan het meer en vlak bij een hotel. Er zijn verschillende groeps genoten die een hotelkamer nemen, waar ze slechts $10 voor hoeven te betalen. Ik zet gewoon ,volgens plan, mijn tent op, evenals 3 anderen, en slaap in mijn eentje. Ik krijg daar wel een beetje spijt van als het begint te regenen. Kookgroep 1 verzorgd de avondmaaltijd: rijst met groenten en geraspte kaas en als nagerecht heerlijke aardbeien, sinaasappel en cake/koeken. Ik krijg een mailtje dat mijn huurders mijn huis hebben verlaten en de deur van het dakterras open hebben laten staan en alle lamellen open hebben gelaten. Daar ben ik niet zo blij mee. Dus ik probeer een aantal mensen in te schakelen die dat ongedaan kunnen maken. Rond 21.30 uur kruip ik in mijn slaapzak.
Vrijdag 3 mei: van Tortukol naar Kyzyl o.i : 320 km
Ik heb best goed geslapen. Gelukkig heeft het vannacht niet geregend en was het niet koud. Om 7.30 uur sta ik op en breek mijn tent af. De kookgroep maakt het ontbijt klaar met gebakken eieren en brood, bloemkool en aardappels in schil (!). Om 9.30 verlaten we weer de camping en rijden naar onze volgende bestemming. Ook nu is het landschap prachtig met bergen. De zon schijnt en het is half bewolkt: ik kan weer mijn broekrok en mijn sandalen aan. Hoe lang weet ik niet want het weer wisselt sterk. Maar naar mate we hoger komen , neemt de hoeveelheid sneeuw op de bergen toe. We moeten de Hananagat pas over die op 3200 m. ligt en daar is het helemaal wit. Hier maken we een fotostop. Prachtig gezicht !! Als we over de pas zijn en er weer groene weilanden verschijnen gaan we rond 13.00 uur lunchen. Kookgroep 1 verzorgt de lunch. In de zon en uit de wind is het lekker buiten, maar uit de zon en in de wind is het ijzig koud. Daarna rijden we door naar ons pension in Kyzyl-Oi in de Suusamyr vallei nabij de Kokomeren rivier op 1800 m. hoogte. Kuzyl-oi betekent rode kom omdat het omgeven is door rood gekleurde bergen. De gezichten van de bewoners hebben mongoloïde trekken (rond gezicht met spleet ogen). De mannen dragen wit-zwarte vilten hoeden en de vrouwen lange rokken en een sjaaltje om het hoofd. We worden verdeeld over 3 familie pensions. Ik slaap met 4 mannen en 2 vrouwen in 3 kamers in een pension. De kamers zijn met elkaar verbonden zodat je door alle kamers moet om naar buiten te gaan waar de douche en w.c. zijn. Alles behalve prettig. We moeten lopen naar het andere pension waar de kookgroep het eten klaar maakt. Ze hebben rijst met hachee klaar gemaakt en banaan in een zoete saus als nagerecht. Het smaakt prima, al is het in de kamer waar we eten ijzig koud en dáárdoor ongezellig. Maar het zou leuker zijn als we iets van het familie gebeuren zouden zien en meemaken met lokaal eten. Helaas is er geen tijd om hier te "hiken" of te raften omdat we hier slechts overnachten. Super jammer, want er zijn hier volop mogelijkheden . Het toerisme wordt hier gestimuleerd door CBT = Community Bases Tourism die sinds 2000 in de Naryn en Jalalabad regio's actief zijn om de tradities van Kirgizische bevolking te beschermen hun inkomen te verbeteren en om hier het toerisme promoten.
Zaterdag 4 mei; van Kyzyl-o.i. naar Kochkor: 120 km.
Om 7.30 uur sta ik op. Er is wat mis met de waterleiding want er is geen stromend water voor het toilet en om te wassen, dus het is een beetje behelpen. Maar het ontbijt in ons guesthouse is prima: lekker brood, gebakken eieren, zelfgemaakte compote en marmelade, kaas, noten, snoepjes en koekjes. Na een uitleg van onze lokale gids gaan we rijden in de richting van Kochkor. Het is zonnig en de lucht is grotendeels blauw. Hier door zijn de bergen bedekt met sneeuw nog mooier. Regelmatig passeren we kerkhoven die me doen denken aan Madurodam met kleine tempeltjes als graven. Rond 14.00 uur gaan we lunchen op een vlakte tussen de bergen naast de truck. In de zon is het lekker maar de wind is erg koud. Daarna rijden we door naar Kochkor. Daar krijgen we een demonstratie hoe ze vilten tapijten maken, genaamd shyrdak of syrmak. Om een shyrdak te maken heeft men wol van 5 schapen nodig 's Avonds wordt het diner verzorgd door het guesthouse: salade, soep, noedels met groenten en vlees. Daarna krijgen we een optreden van een zangkoortje die Kirgizische muziek zingt in traditionele kleding en muziekinstrumenten bespelen. Ze deden het met veel enthousiasme. Om 22.30 uur is het weer bedtijd en ik deel nu mijn kamer in het guesthouse met Sam uit Australië.
Zondag 5 mei, van Kochkor naar het Issuk Köl meer; 130 km
Om 8.00 uur is het ontbijt,verzorgd door het guesthouse: pannenkoeken, gekookt ei, brood, zelfgemaakte marmelade en gedroogde vruchten en noten. Daarna rijdt de truck weer naar het centrum van Kochkor zodat de kookgroep boodschappen kan doen Ik hoef niets te kopen, en maak van daaruit een wandeling van 1 uur. Eerst richting de prachtige witte besneeuwde bergen en terug met het zicht op de gekleurde bergen. Het is extra genieten omdat de zon schijnt en de lucht helder blauw is, al is de buiten temperatuur slechts 5 graden. Om 10.30 uur vertrekken we met de truck richting het Issyk Köl meer. Het is een mooie tocht deels langs de Karaunkur rivier /reservoir.(of Tjoek rivier) waar een onweersbui boven hangt. 's Middags krijgen we een demonstratie hoe het houten frame van een yurt /joert wordt gemaakt door mannen ( vrouwen maken het vilten doek): Kirgizische joerten zijn gemaakt van berkenpalen die gebonden zijn aan een traliewerk dat de verticale wanden vormt. De buitenkant is gemaakt van vilt en wol, dat waterafstotend en warm is, en wat gemakkelijk kan worden gepatcht als dat nodig is. De bovenkant van de yurt is een houten cirkel, een tunduk genaamd, die een van de meest essentiële symbolen van het gezin en het universum vormt. Een kleine viltflap bedekt de tunduk, die kan worden geopend wanneer het weer mooi is om lichte en frisse lucht binnen te laten en gesloten wanneer het weer koud en nat is. De tunduk is een van de meest essentiële ontwerpen in Kirgizië en wordt gebruikt op de vlag. Het midden van de yurt houdt het vuur vast, zodat de rook door de tunduk kan ontsnappen. Van oudsher was de rechterkant gereserveerd voor vrouwen en bevatten borden en kookgerei en items voor naaien en breien. De linkerkant, de zijde van de man, bevat harnassen en jachtmessen en alles wat nodig is voor het hoeden en jagen. Een Yurt kan 120 jaar mee, want het is makkelijk te repareren en mee te nemen door de nomaden. Weer opbouwen duurt 1 uur. Als je nu handmatig een yurt laat maken ben je $1000 kwijt. Daarna lunchen we naast de truck en rijden vervolgens naar een plaats waar we een demonstratie "arend jagen" bijwonen. Centraal Azië is de geboorte plaats van de valkerij. De nomaden volkeren, die duizenden jaren geleden door de steppes van Centraal Azië zwierven, waren de eerste mensen die roofvogels trainden om op klein wild te jagen (hazen, vossen). De Kirgizische jagers (berkutchi) jagen met steenarenden ( Berkut of vogel van God). De training zelf duurt 3-4 jaar voordat zowel de arend als jager klaar zijn voor de jacht. De berkitchi draagt de vogel op een zwarte leren handschoen en plaats een kap over de ogen tot dat hij een prooi ziet. Wanneer de jager de kap verwijdert, zet de arend meteen de jacht in en valt aan, waarbij hij z'n prooi doodt door z'n nek te breken. Tijdens de demonstratie zien we hoe hij een levend konijn vangt en een gevulde vossenvacht Daarna kunnen we oefenen hoe handig we zijn met pijl en boog schieten. Daarna rijden we naar onze yurt-camping Almaluu. Er staan wel 10 van die ronde tenten. In een yurt slapen 3 mensen op matrassen die op de grond liggen met 2 doorgestikte dekens erop. De camping is voorzien van w.c's, douches, een restaurant en zélfs een sauna. De omgeving is perfect om te wandelen naar het Zuid Issyk Köl meer en de nabij gelegen heuvels. Het Issyk Kol meer is omgeven door met sneeuw bedekte pieken maar het bevriest nooit, vandaar zijn naam " warm meer " Het bergmeer is 182 km lang en 60 km breed en ligt op 1607 m. hoogte. Het is, na het Titicaca meer, het 2de grootste bergmeer van de wereld. 118 rivieren en stromen eindigen in dit meer. Om 20.00 uur dineren we in het restaurant van de camping: soep, salade en dumblings met vlees en groenten welke hetzelfde smaken als de Nepalese momo's. Terwijl ik in bed lig komen 2 mannen van de camping de kachel in de yurt opstoken. Dit gaat gepaard met rook en een vieze lucht, maar na een half uur is dit gelukkig verdwenen
Maandag 6 mei: van Zuid Issyk Kül meer naar Jeti Ogüz Vallei:
Na een goede warme nacht sta ik om 7.00 uur op. Helaas is er tijdelijk geen water , dus ik kan me niet douchen. Dan maar een wandeling maken in de heuvels want het is fris maar de zon schijnt volop. Om 8.00 uur is het ontbijt in het restaurant van de camping.: gebakken ei en brood. Daarna rijden we naar de Jen Orguz vallei. Onderweg stoppen we bij de Fairy Tail canyon. Dit is een prachtig gebied met veel kleurige spitse heuvels en bergen gelijkend op een sprookje. Deze bewandelen we en maken mooie foto's en video's. Daarna rijden we naar het dichtstbijzijnde dorpje waar kookgroep 3, ik en 3 andere van de groep, boodschappen doen voor de lunch en avondeten. Iets verder op stoppen we en verzorgen de lunch naast de truck: stukjes gebraden kip, veel rauwkost, kaas en brood. Daarna rijden we nog een stukje verder over een smal zandpad en enkele houten bruggetjes (gelukkig sterk genoeg voor de truck) naar een mooie plek waar Dragoman zomers meestal kampeert , maar nu is het hiervoor te koud. Hier bestijgen we lopend een grafheuvel met uitzicht op puntige dieprode rotsen en een Zwitsers landschap. De truck rijdt terug naar het plaatsje waar we overnachten, maar een aantal actievelingen lopen die 5 km terug. Hier bevindt zich de gebroken hart rots : dit is een rode rots in de vorm van een gebroken hart. Omdat het te koud is om te kamperen overnachten we in guesthouse Koyok Yüy in Jeti Oguz waar ze kamers hebben voor 2 en 4 personen. We moeten dan snel aan de slag met het bereiden van het avondeten, buiten vóór het guesthouse. We maken rijst met chili con carne . Gelukkig kunnen we dit binnen opeten, al is de ruimte koud zonder kachel ( buiten temperatuur is - 1 graad). En direct na het eten ga ik gebruik maken van de enige douche, die we met 20 mensen moeten delen. Daarna kruip ik warm in het bed waar het matras bedekt is met plastic en een zware dikke doorgestikte deken me warm houdt.
Dinsdag 7 mei: van de Jeti Orguz vallei naar Karakol: 40 km.
Om 8.00 uur sta ik op want om 8.30 uur is het ontbijt welke kookgroep 4 buiten klaar maakt. Het is nog fris buiten , maar in hét zonnetje is het te doen. Daarna maken Bill en ik nog een bergwandeling van 1 uur (hoogte 2200m.) Jeti Oguz betekent 7 stieren hoofden , genoemd naar de rotsen die gesplitst zijn in 7 delen en gelijken op 7 stieren hoofden. Daarna vertrekken we met de truck om 11.00 uur richting de stad Karakol. Maar na 20 min. rijden moeten we omkeren want onze lokale gids Rifat blijkt zijn paspoort vergeten te zijn in ons guesthouse. Ook vandaag schijnt de zon en is de lucht helder blauw en 10 graden. Tussen de middag arriveren we in het Amir hotel in Karakol. Nu deel ik de kamer met Liza uit Nederland. Hier blijven we maar 1 nacht. Karakol ligt op de oostpunt van het Issyk Kul meer . Veel inwoners van Karakol zijn Dungan-mensen. Dit zijn een groep Arabisch-Chinese moslims die hun huizen in China ontvluchtten tijdens de revolutie tegen de boeddhisten in 187. Karakol is de grootste stad in de Oblast Yssyk-Kol, te midden van het prachtige centrale Tien Shan, die aan drie kanten boven opdoemt. Het is een rustige en kalme, provinciale locatie gelegen aan de oostelijke rand van het Yssyk-Kol-meer en aan de voet van die hoge majestueuze bergen - Pobeda Peak (7.409 m) en Khan Tengri (6.995 m) en 150 km van de grens van Kirgizië en China . Gesticht door Russische kolonisten in de 19de eeuw, heeft de stad nog steeds niet de sfeer van die tijd verloren Ik bezoek eerst de bazaar met vele kraampjes en winkels die gevestigd zijn in grote zee containers. Daarna ga ik geld wisselen en loop naar de heilige drie-eenheid kathedraal (holy Trinidad cathedral) . Dit is een houten orthodoxe kerk. Het verhaal van de kerk gaat terug tot juli 1869, toen Karakol in feite een garnizoensstad was die gevestigd was als buitenpost aan de randen van het tsaristische Russische rijk. In het stadscentrum werd een kapel opgericht om de kozakken en andere troepen te dienen die hierheen werden gestuurd, en een klein bakstenen gebouw op stenen fundamenten werd opgericht. De Karakol-kerk werd echter verwoest tijdens een aardbeving in 1889. Daarvoor in de plaats werd een mooie houten versierde kerk gebouwd die in 1895 klaar was.
Daarna loop Ik door naar de Dungan moskee. Dit is een zeer mooie houten moskee gebouwd door Chinese ambachtslieden in de Chinese kleuren rood, geel en groen, voor de lokale Dungans, tussen 1907 en 1910. Voltooid in 1910, werd de moskee gebouwd om Karakol's gemeenschap van Dungans te dienen (Chinese moslims die gevlucht waren voor vervolging in de jaren 1880). Ontworpen door een Chinese architect, is het gebouw volledig zonder spijkers gebouwd en veel van zijn beelden, waaronder een vuurwiel, weerspiegelen het pre-islamitische, boeddhistische verleden van de Dungans. In plaats van een minaret heeft de moskee een houten pagode.
Woensdag 8 mei: van Karakol naar Altyn Arashan (betekent :gouden spa)
Tussen 7.00-11.00 uur kunnen we ontbijten in het hotel in Karakol. Het is weer een geweldig ontbijtbuffet.
Om 11.00 uur gaan de mensen van 3 kookgroepen inkopen doen voor de maaltijden voor de komende 2 dagen. De jeep , die we ook gebruiken om naar Altyn Arashan te gaan, rijdt ons naar de markt van Karakol. En om 14.00 uur gaan we met een busje en een leger jeep naar Altyn Arashan, want de truck kan daar niet komen. De afstand is niet zover, slechts 30 km., maar we doen er 2,5 uur over omdat we moeten rijden in de bergen over een smal pad met forse stenen en kuilen. In de Altyn Arashan vallei verblijven we in guesthouse Altyn Arashan. We slapen in ruimtes waar 5 bedden in staan. We hebben de kookspullen meegenomen, en een kookgroep maakt de avondmaaltijd klaar in een ruimte die nog niet helemaal afgetimmerd is. Er bevinden zich warm water bronnen langs de rivier vallei, maar het stelt niet veel voor: een cementen keet met een waterbak van 2,5 bij 2,5 m. met warm bron water. Als we arriveren sneeuwt het en is het koud. Ik doe gauw mijn fleece jack en mijn dons jack en mijn bergschoenen aan en maak mijn 1ste hike. De natuur is hier prachtig: groene weiden, bergen bedekt met sneeuw en daarna ben ik warm. Om 19.30 uur is het eten klaar. Ze hebben heerlijke wraps gemaakt met kip en salade, alleen de ruimte waar we eten lijkt meer op een schuur en het is koud. Daarna moeten we buiten in de kou afwassen. Bah!! Gelukkig kunnen we daarna in een verwarmde ruimte een glaasje drinken, wat het een stuk gezelliger maakt.
Donderdag 9 mei; Altyn Arashan.
Vandaag hebben we een vrije dag Om 9.00 uur staat het ontbijt klaar, gemaakt door kookgroep 2. Zeven mensen van onze groep hebben besloten om vandaag al terug te keren naar Karakol omdat ze last hebben van de kou of van hoogte ziekte of van hun maag en darmen. Een minibusje brengt hen om 14.00 uur terug naar Karakol. Iedereen maakt zijn eigen lunchpakketje klaar bestaande uit gevulde wraps, brood, fruit en snoep. De meeste blijvers maken een korte of lange wandeling en gaan in de hot spring, die behoorlijk warm is. Ik maak eerst een wandeling van 1,5 uur aan de overzijde van de rivier. Ik ga terug naar het guesthouse als het pad dood loopt. Bij het guesthouse behandel ik Bill die veel last van zijn rug heeft. Daarna maak ik een wandeling van 6 uur. Eerst loopt het pad wat steil omhoog, maar gaat daarna over in een grasvlakte met aan de rechter kant bergen bedekt met sneeuw en een kolkende bergrivier en aan de linker kant zandbergen met polletjes gras . Hier en daar grazen koeien en bevinden zich poeltjes gevuld met warm bronwater en zijn soms delen van de meanderende rivier bevroren en bedekt met sneeuw. Aan het einde van de vallei komen de rechter en linker bergen bij elkaar. Het is een prachtige wandeling te meer omdat de zon volop schijnt en de lucht helder blauw is. Om 18.00 uur ben ik terug bij het guesthouse en ga in de hot spring die ik op dat moment helemaal voor mij alleen heb. Super lekker. 's Avonds eten we een echte Hollandse maaltijd; puree, bloemkool en kip.
Daarna gezellig napraten en borrelen: wijn, bier, wodka met fanta en een tweetal zoete lokale likeurtjes. Er wordt door de meesten veel alcohol gedronken en van alles door elkaar.
Vrijdag 10 mei; van Altyn Arashan naar Chon(g) Kemin.
Ik moet al om 6.00 uur uit de veren, want ik moet samen met mijn kookgroep het ontbijt verzorgen. We maken porridge en er is yoghurt met noten, rozijnen, en bananen. Geen brood want dat zou nu toch oud en droog zijn geweest. Om 8.00 uur rijden we, via dezelfde hobbelige bergweg, en met een volle jeep terug naar Karakol . Daar stappen we , bij hotel Amir, over op onze truck. Hiermee rijden we door naar Chon(g) Kemin ( in ons oorspronkelijke programma zouden we vandaag naar de Noord Issyk Kul gaan maar dat is gecanceld waarschijnlijk omdat het daar te koud is). Het wordt een warme en lange reisdag. Om 14.00 uur bereiken we Cholpon Ata aan het Issyk Kul meer, waar we de lunch naast de truck klaarmaken en nuttigen en de petroglyfen bewonderen die dateren uit de 5de eeuw voor Christus tot de 8ste eeuw na christus . Daarna rijden we door naar ons GBT Guesthouse Jekshen Chon Kemin waar we 's avonds pas om 19.45 uur arriveren. Gelukkig kunnen we in het guesthouse eten. De lange tafel ziet er prachtig uit met heel veel zoete etenswaar zoals koekjes, snoepjes e.a. dingen waarvan ik de naam niet ken. De maaltijd bestaat uit een soort risotto en salades. We slapen in ruimtes waar 2-4 bedden in staan met vele mooie tapijten op de grond en tegen de wand. Er is slechts 1 douche en 2 toiletten , dus het is goed opletten wanneer ze vrij zijn. Inmiddels heb ik al een paar dagen geen internet verbinding terwijl ik een Sim kaart van MegaCom had gekocht. Ik begrijp niet hoe dat kan, terwijl anderen met een simkaart wel verbinding hebben. Nu blijkt dat , ongeacht de hoeveelheid megabite, je de simkaart na één week moet verlengen en dat wist ik niet.
Zaterdag 11 mei; Chon(g) Kemin,
We ontbijten in het guesthouse om 8.00 uur met weer al die zoetigheid op tafel. Daarna maakt iedereen zijn eigen lunchpakket klaar met de ingrediënten die de kookgroep heeft ingekocht: heerlijke wraps met kaas en rauwkost, worst , noten en fruit. Een deel van de groep gaat paardrijden en een ander deel gaat " hiken". Ik kies voor de laatste optie want het is een schitterend gebied om te wandelen met uitgestrekte grasvlaktes en bergen bedekt met sneeuw en hier en daar een huisje en een kabbelend riviertje. De Chon(g) Kemin vallei ligt in het Tian Shah gebergte, die reikt boven de 7000 m. De vallei staat bekend om zijn prachtige flora en fauna. De zijkanten van de vallei vormen coniferen bossen. Je kunt er ook verschillende trekkingen maken langs de Chong Kemin rivier en raften op wild water en paardrijden . Het is de hele dag prachtig weer Doch er gebeurt iets ergs:: Op de heuvel met een mooi uitzichtpunt maak ik een video en eet mijn wrap op. Dan krijg ik ook last van diarree. Daarna loop ik naar het volgende dorpje waar zich een apart kerkhof bevindt. Terwijl ik naar de grote weg loop, ontdek ik dat ik mijn foto camera kwijt ben . Ik vermoed dat ik hem waarschijnlijk achter gelaten heb op het kerkhof of op het uitzichtpunt of daartussen waar ik af en toe mijn behoeften moest doen. Ik loop snel terug naar het kerkhof, maar daar zie ik hem niet. Daarna loop Ik weer de heuvel op met het mooie uitzicht en zie gedurende 1 min. een jongen en krijg het angstige vermoeden dat hij mijn camera heeft gevonden en mee heeft genomen , want hij was eventjes later nergens meer te bekennen. Ook kom ik een man te paard tegen. Ik probeer hem uit te leggen dat ik mijn fototoestel kwijt ben, maar hij snapt er niets van. Boven op de heuvel aangekomen is geen fotocamera te bespeuren. Ik loop weer terug naar het kerkhof en kijk nog eens extra goed, maar zonder resultaat. Dan moet ik me haasten , want om 16.30 uur zouden we met de truck naar de Nomad spelen gaan. Om 17.40 uur kom ik onderweg de truck tegen en stap in. Dit spel wordt gedaan met paarden waarbij de berijder eerst een lap op de grond moet oppakken vanaf de rug van het paard volop in galop. Daarna moeten ze proberen een vrouw op een paard te schaken. Tenslotte wordt een soort polo gespeeld met een dood onthoofd schaap wat op de grond ligt en men moet proberen om dat schaap te bemachtigen en te brengen naar een put. Daarna rijden we om 18.00 uur terug naar het guesthouse. Het zit me niet lekker dat ik mijn fototoestel nog niet gevonden heb en loop voor de 3de keer naar het uitzichtpunt en het kerkhof. Inmiddels ben ik doodop na 6 uur wandelen en ga op handen en voeten de berg op. Doch ook nu zonder resultaat. Om 20.15 uur, net voordat het donker is, ben ik terug bij het guesthouse. De groep heeft al gegeten. Ze hebben wat eten bewaard voor me, maar ik heb helemaal geen honger meer. Ik neem gauw een douche want de diarree heeft zelfs mijn kniebroek bevuild. En om 21.30 uur lig ik al in bed, half ziek van de diarree en dat ik mijn camera met al mijn video's kwijt ben
Zondag 12 mei; van Chon(g) Kemin naar Bisjkek: 150 km
Vannacht om 3.00 uur wakker geworden en weer gaan piekeren over mijn verloren camera. In Chon(g) Kemin is geen politie bureau dus ik moet wachten tot maandag om in Bisjkek aangifte te gaan doen. Het is somber en druilerig weer. Ik besef dan des te meer dat we de laatste dagen enorm geboft hebben met het weer. Na het zoete ontbijt om 8.30 uur vertrekken we om 9.30 uur met de truck in de richting van Bisjkek. Net voorbij Tokmok, in de Chuy vallei, bezoeken we de Burana toren , een minaret uit de 11de eeuw die oorspronkelijk 46 m. was, maar nu slechts 24 m., de overblijfselen van het historische dorp Balasagun met een moskee, mausoleum , grafstenen, beelden , molenstenen etc.. die aan het einde van de 9de eeuw door de Karakhaniden is gesticht. Het is inmiddels bewolkt, warm en benauwd geworden. Daarna gaan we onderweg in een mooie accommodatie lunchen en rijden door naar Bisjkek . Rond 16.00 uur arriveren we in ons hotel Asia mountains. Het is een mooi hotel met een zwembad zonder water. 's Avonds hebben we ons afscheidsdiner.
Maandag 13 mei: Bisjkek
Vanochtend om 7.00 uur is mijn slaapmaatje Lisa met de taxi naar de luchthaven gegaan.
Ik moet om 12.00 uur uitchecken. In de tussentijd ga ik lunchen en mijn koffer reorganiseren. Rifat, de lokale gids had me belooft om met me mee te gaan naar het politiebureau om aangifte te doen, maar hij is gisteren naar huis gegaan ( hij woont net over de grens in Tadzjikistan) , hopelijk komt hij op tijd terug. De rest van de dag hou ik me bezig met het afmaken en verzenden van mijn laatste vakantie verhaal ( en mogelijk wat foto's) op mijn weblog, winkelen, lezen etc.. Het is gelukkig een mooi hotel waar we zitten en het weer is prachtig, zonnig en warm tot 26 graden. Ik heb voor vannacht geen kamer geboekt want morgenochtend om 3.30 uur heb ik transport van het hotel geregeld die me naar de luchthaven brengt. Dus zolang zal ik in het hotel moeten wachten.
Dus dinsdag 14 mei om 0.6.10 uur vlieg ik met Aeroflot SU1883 van Bisjkek naar Moskou waar ik om 0.7.40 uur aankom.
Daarna vlieg ik ook met Aeroflot SU2550 om 0.9.10 van Moskou naar Amsterdam waar ik om 12.00 uur aankom.
Daarna neem ik de trein en tram naar IJsselstein
Dit zijn dan weer mijn laatste vakantie belevenissen. Het was, op een paar ongemakken na, een geweldige tijd. Het zal wel weer wennen zijn als ik weer thuis ben, maar gelukkig is het voorjaar begonnen in Nederland en kan ik weer gaan tennissen, hardlopen en fietsen. En ik verheug me er weer op om jullie te zien.
Hier nog wat informatie over KIRGIZIË
1. Er wonen veel Oezbeken in Kirgizië omdat een deel vroeger behoorde bij Oezbekistan
2. 80% van heet land bestaat uit bergen en 90% van het land ligt boven de 1500 m. hoogte
3. Het overgrote deel van de bevolking is islamiet
4. Het land grenst kloks-gewijs aan Kazachstan, China, Tadzjikistan en Oezbekistan
5. Chinezen bouwen hier ook de wegen.
6. Kirgizië is onafhankelijk geworden van Rusland in 1991.
7. Jongens tussen 20-35 jaar werken bijna allemaal in Rusland.
8. Bron van inkomsten is landbouw en veeteelt . Ze exporteren goud en gedroogde vruchten
9. De walnoot-bossen van Kirgizië zijn de grootste van de wereld
10. Het is toegestaan om 2 paspoorten te hebben. De meesten hebben een Russisch en Kirgizisch paspoort
11. De olie komt uit Rusland en het gas uit Oezbekistan .
12. 80% van de elektriciteit behoefte wordt voorzien door hydro elektriciteit
13. De Staat ziekenhuizen stammen uit de Sovjet-Unie tijd, zijn gratis maar oud en leveren slechte kwaliteit i.t.t. De particuliere ziekenhuizen. De artsen hebben vaak een dubbele baan omdat de staatsziekenhuizen slecht betalen.
14. Scholing op de lagere en middelbare school is gratis, maar voor de universiteit moet men betalen. Doch de mensen met een laag inkomen krijgen korting en als je een goede student bent en een aantal examens goed volbrengt is de universiteit opleiding ook gratis.
Groetjes van Francine
-
13 Mei 2019 - 06:01
Henri En Lidy:
Lieve Francine,
Dankjewel weer voor het uitgebreide verslag! Wederom boeiend om te lezen. Wat vervelend dat je je camera met beelden kwijt bent! De verzekering is er goed voor maar de beelden ben je kwijt! Balen! Niet leuk! Alvast een hele goeie vlucht gewenst! Je komt, qua weer, op het goeie moment thuis! Het is prachtig zonnig voorjaarsweer. Alvast welkom thuis en we zien elkaar ongetwijfeld!
Lieve groet van ons! -
13 Mei 2019 - 11:37
Desiiree:
Klinkt inderdaad weer als een fantastische reis :)
Alvast een goede reis weer terug naar huis.
groet Desiree -
13 Mei 2019 - 12:04
Riet:
Hallo Francine, wat een geweldige en vooral lange reis heb je gemaakt en wat een conditie heb jij. Ik wordt soms al moe als ik dat allemaal lees. Het was heel avontuurlijk en je heb van alles meegemaakt. Wij wensen je een goede thuisreis en een fijne thuiskomst. Tot ziens Nico en Riet -
13 Mei 2019 - 18:28
José:
Wat weer veel gezien en meegemaakt, vervelend van de zoek geraakte camera, in elk geval een goede terug reis, daarna weer aklimatiseren en je gaat ons weer zien !!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
